papa verandert
ik zie het aan hem ik merk het aan hem.
papa wordt chagrijnig terwijl hij dat nooit was.
als ik hem op de bank zie zitten zie ik dat hij ongelukkig is.
hij hield van zijn werk en van het sporten.
van het onderhouden van de moestuin of lekker een rondje fietsen
en dat kan niet meer, mag neit meer
en als ik papa dan zo zie
dan wordt ik overstelpt door medelijden.
een heel naar gevoel.
en dan denk ik, waarom hij? wat heeft hij misdaan.
ik ben iedere dag bang, bang dat hij valt.
en zijn been breekt. de cellen die via het bloed door heel zijn lichaam gaan.
zijn been geamputeerd, valt neit meer te redden.
en een papa in een kist omdat hij het gevecht tegen kanker heeft verloren.
ondanks harde uitputtende gevechten
ik wil zo niet denken