nu is mijn leven een hel. ik ben niet meer welkom thuis en blijf nu in men internaat. ik ben het beu!!! al die pesterijen en nu dit nog. mijn kleine zusje amy de block is geboren en ik mag haar nooit meer zien. nu is alle hoop verloren. maar ik blijf sterk.
dit is een gedicht:
bloemen die bloeien, de hemel die open gaat. alleen wij samen horen bij elkaar. de duister doordring mén hart, mén ziel, mén geluk en mijn liefde. het is zwaar, zwaar is de sterfte van mijn hart. het bloed is rood, rood dat door mijn aders stromen. soms is het onherstelbaar hoeveel haat wij hebben. maar jij bent de zon die mij het licht laat zien. maar papa jij bent de doder van mijn hart en alleen jij kan die nog redden want je kan onmogelijk weten hoeveel jij voor me betekend
ik ben thuis niet welkom omdat mijn broer me geslagen heeft en ik de politie gebeld hebt. amy mén zusje is geboren op de dag dat dit gebeurt was en papa was razend op mij. volgens mijn broer had hij niets gedaan. ik ben weggelopen en naar mijn internaat gegaan en papa belde me op ale via mén internaat dat ik amy en de familie nooit maar dan nooit meer mag zien.