Pas op
Zo simpel is het toch niet. Ik ben al wel eventjes wat in de war met gevoel en emotie. Ik draag zo veel woede bij me. Ik heb geen energie en ruimte om sociaal te zijn, ze appjes blijven maar binnenstromen en stapelen zich op, uiteindelijk antwoord ik ook niets meer. Het is veel te veel. Van appjes met een doel, die krijg ik er net doorheen gewerkt, tot mensen die naar mij reiken omdat ze hulp willen wat ik absoluut niet kan leveren. Egocentrisch tot de max maar ik krijg het niet voor elkaar om er empathisch voor een ander te zijn. Ik kan niet denken, niet schrijven, niets niet.
Ik ben ook flink aan het opruimen. Vrienden, kennissen, wat dan ook die moeilijk doen, of gewoon moeilijk zijn die zet ik mijn leven uit.
Deze mensen passen gewoon niet bij me, of kregen altijd aandacht die ze blijkbaar verwachten en nu ze het niet krijgen over de zeik gaan. Ja, dat is precies wat je niet moet doen op dit moment. Ik dun de populatie van corrupte mensen in mijn leven flink uit.
Ik ben ook op oorlogspad. Alles wat wel enigszins geschikt is voor ruzie of een sneer krijgt dat.
Lang verhaal kort; ben ik blij? Nee? Waarmee dan niet? Mezelf. Weet je hoe het komt? Nee. Waar denk je aan? Ik ben een beetje bang dat ik een terug val heb.
Myrae, vrouw, 27 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende