Paultje

Het grootste wondertje, in zo'n kleine gestalte. Mijn kleine broertje. Ik hou van hem. Het is gek, dat je evenveel genen deelt met een halfbroertje al met één van je ouders.
Ookal kots het is je nek, schreeuwt het soms zo vreselijk hard dat je denkt dat je trommelvlies knapt, ik hou van hem.
Ik wil van hem houden, en hem beschermen tegen al het kwaad wat hem tegemoet komt.
Ik wil hem vasthouden, zijn oortjes en oogjes bedekken tegen de grote, boze wereld.
Maar ook wil ik dat hij groot word, en leert genieten van het leven, leert respecteren en gitaar leert spelen.
Want dan kunnen we samen muziek maken als hij wat groter is.
Ik wil dat het een mooie grote jongen word.
Hij is nu zo klein, 3 maanden oud. Met zulke kleine handjes, vingertjes en teentjes, en grote blauwe oogjes die je onschuldig aanstaren.
Vandaag wou hij niet slapen maar spelen. Ik was moe want ik was veel te vroeg opgestaan. Dus ik ging maar slaapliedjes voor hem zingen. Toen ik bezig was kwam er een grote smile op z'n kleine gezichje en begon met z'n ampjes te zwaaien. Hij brabbelde vrolijk mee met het liedje, alsof hij mee wou zingen. Dát zijn van die dingen die je al het kwaad doen vergeten.
Ik hou van hem