vandaag heb ik iets veranderd in me zelf
ik heb mijn vader gebeld
uit vrije keus eigen wil
nog nooit heb ik dat gedaan
behalve nu
met kerst, wetende dat hij ziek is
en hij er gister niet was
net stond ik onder de douche
mijn hoofd vol snot,
lekker hete douche
alles even losmaken
mijn spieren verwarmen
en mijn hoofd laten denken
en ik dacht
ben ik stom geweest ?
al die jaren
koppigheid en grof
en ik walg van mezelf
ja vreselijk
ik dacht aan hoe ik met mijn hart omga
hoe ik zaken van het hart behandel
en hoe oprecht ik ook lijk te handelen
was er niet een weg nog oprechter ?
is er niet een weg nog oprechter dan hoe ik nu ben ?
ik vertel mijn vader niet dat ik hem mis
maar heb het wel getoond met een foontje
ik vertel mensen niet wat me dwars zit
omdat het er altijd zo slecht hard uit komt
maar wel oprecht als het dan komt
moet ik misschien dingen anders doen
en veranderen ?
ik weet het niet
mijn hart heeft zoveel klappen gehad
denk dat ik alles in mijn hart maar stil moet houden
tot ik zeker weet
mijn hart doet pijn
maar ik voel het in mijn hoofd
in mijn denken
zo vaak heb ik mijn hart niet laten gaan
en zo vaak heeft het me pijn gegeven
denkende dat het vreemd is dat ik nu vaak lees
dat mensen bang zijn dat ze verlaten worden
besef ik me nu dat het onvermeidelijk is
hoe je ook kan zeggen ik zal niet weg gaan
op een dag zijn beide partijen veranderd
en hebben ze die verandering voor beide niet laten zien
tot het bijna volledig is
en er een breuk ontstaat
en dan volgt het pijn van het hart
ja onvermeidelijk
de pijn
omdat je dan achter af denkt
had ik mijn hart wel open moeten stellen
en ik ben er achter
ja
want de pijn is het waard
de personen zijn het waard
om dicht bij te mogen staan
en me mogelijk pijn te doen
als ik niet iemand dicht bij me laat
dan ben je dus echt
alleen