Pesten!!! Weet wat je iemand aan doet!!!

Toen ik in groep 6 zat, was ik erg stil ,onzeker en verlegen. Het seksueel misbruik door mijn buurman was maar net gestopt. We gingen gymmen,. We moesten trampoline springen.

Ik viel en iedereen vond het grappig. Ik leek wel een barbiepop. Ik schaamde me. Voor twee jongens bij mij uit de klas was dit een reden om mij te gaan pesten.

Elke pauze moesten we naar buiten. Die twee jongens kwamen dan altijd naar me toe. Ze dreven me in een hoek. Als ik dan zo stond dat ik nergens meer heen kon, konden ze beginnen. Ze begonnen me te slaan, en te schoppen. Ik kon het niet afweren. Als ik de klappen van de een af ging weren, kon de ander me weer op andere plekken slaan. Een half uur lang, kreeg ik dan trappen tegen mijn benen, stompen in mijn buik* en ik weet niet waar allemaal nog meer.

Mijn vriendinnetjes durfde niets te doen. Altijd waren ze bang dat zij ook gepakt zouden worden. Of de pleinwacht het zag, ik weet het niet. Er werd in ieder geval nooit iets aan gedaan.

Weer durfde ik het niet aan mijn ouders te vertellen. In die periode ging ik ook voor het eerst alleen douchen enzo, dus mijn ouders kwamen nergens achter.

Na een jaar, hadden we gegymt, en ik moest naar huis fietsen. Het regende, dus toen ik thuiskwam was ik doorweekt. Ik trok mijn nachtjapon aan, en toen ik beneden zat, zag mijn moeder alle blauwe plekken. Ze dwong me het te vertellen. Ik heb alles verteld, en mijn moeder belde de directeur. Er kwam een gesprek. Na dat gesprek stopte het.

Maar helaas, niet voor lang. Een week later. De school was uit, en ik pakte mijn fiets. Ik fietste weg. Toen kwamen ze aan lopen. Ze gaven een flinke trap tegen mijn fiets, waardoor ik omviel. Ze begonnen me te slaan.

Ik kwam thuis met een bloedneus, en diverse tanden door mijn lip. Mijn moeder vroeg wat er gebeurd was, en ik vertelde het. Mijn moeder ging weer naar school om te zeggen dat als het niet onmiddelijk zou stoppen, dat ze dan aangifte zou doen.

Toen ik naar de tweede ging van de middelbare school, kwam een van die jongens weer bij mij in de klas. Dat jaar was ik veel ziek. Ik heb namelijk astma(daarvoor heb ik ook al ontelbare keren in het ziekenhuis gelegen), en ik heb best een lage weerstand. Ik had dat jaar bronchites, een luchtweginfectie, kinkhoest en een longontsteking. Ik was dus veel afwezig. Die jongen begon verhalen rond te vertellen, dat ik niet ziek was, maar dat ik gewoon spijbelde.

Dat vond ik heel erg. Ik lag doodziek op bed, met 40 graden koorts. En iemand met diabetes, die ook nog wel eens opgenomen werd in het ziekenhuis, moet toch weten hoe het is als je echt ziek bent.

Nouja, ik ben er in ieder geval sterker uitgekomen. Ik laat me niet zo snel meer pesten. Die jongen met diabetes is inmiddels overleden, en hoe erg ik hem ook haatte, dit vond ik toch best erg.


Door vier jaar lang gepest te worden, begon ik mezelf te haten. Ik was volledig op mezelf, en uiteindelijk ben ik dat nog steeds. Ik vertrouw mensen slecht. Ik vind mezelf niets waard en ik ben ontzettend faalangstig. Het zal moeten slijten. Ik weet dat ik er sterker uit kom.

* ik ben nog altijd bang, dat ik door al die stompen in mijn buik geen kinderen meer kan krijgen.
05 sep 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Norah16
Norah16, vrouw, 37 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende