Mn ogen zijn leeg,
mn gezicht is een masker.
de jarenlange strijd,
de jarenlange stilte,
de jarenlange zelfhaat,
hebben me leeggemaakt.
Er rolt een traan over mn wang.
Een traan van verdriet
omdat mn leven niet is zoals ik het zou willen.
Een traan van eenzaamheid,
omdat ik mezelf opsluit.
Een traan van pijn,
die ik van binnen voel.
Een traan van woede,
die ik niet kan uiten.
Een traan van onmacht,
omdat ik niet kan veranderen.
Een traan van angst,
voor alles om me heen.
Die traan bevat zoveel emoties,
die ik niet kan benoemen
die ik niet kan voelen
die ik niet wil voelen
die ik niet kan uiten
omdat ik ze niet mag uiten
Zelfs die ene traan is al teveel
Maar juist door die traant verandert alles,
een voor een komen de woorden,
die vertellen wie ik werkelijk ben,
en die mn masker breken,
tranen die me bevrijden
Er rolt een traan over mn wang,
een traan voor al die mooie emoties,
die ik nu leer voelen.
Een traan van opluchting,
dat ik er niet alleen voor sta,
Een traan van vreugde,
Over hoe mooi het leven kan zijn.
Een traan omdat ik werkelijk leef..
ladyE