pijn
Er zijn momenten in mijn leven
dat ik het gevecht niet kan aangaan,
dat ik alles zou willen geven
om een dagje over te slaan.
Momenten waarop ik gewoon wil huilen,
Lucht wil geven aan mijn gemoed
en me een dag eens niet verschuilen
achter een masker van valse moed.
Al die dagen van getoonde dapperheid
die mensen van mij verwachten,
want die strijd in eenzaamheid
gaat soms echt boven mijn krachten.
Dagen dat ik de Here God
bij zijn strot zou willen pakken,
want hij liet me over aan mijn lot
liet mij gewoon maar weer eens zakken.
En dat nauw verbeten verdriet,
die krampachtige glimlach om mijn mond,
omdat ik mijn vrienden niet zien liet
dat het water tot aan mijn lippen stond.
Wat verlang ik dan naar warme armen,
die zachtjes om mij heen gevouwen,
in stilzwijgend erbarmen,
vriendschap geven waarop ik kan bouwen.
Zo'n moment mezelf zijn,
niet die dappere door iedereen geprezen,
uiting gevend aan de pijn,
waarvan mijn hart is doorweven.
Zo voel ik deze dagen,
dagen van verdriet en pijn,
het niet meer kunnen vechten
tegen al die pijn.
Ik zou soms mijn hoofd willen neerleggen
op een kussen zo zacht,
dat mijn pijn niet meer heerst,
de pijn die er altijd is: dag en nacht
dat ik het gevecht niet kan aangaan,
dat ik alles zou willen geven
om een dagje over te slaan.
Momenten waarop ik gewoon wil huilen,
Lucht wil geven aan mijn gemoed
en me een dag eens niet verschuilen
achter een masker van valse moed.
Al die dagen van getoonde dapperheid
die mensen van mij verwachten,
want die strijd in eenzaamheid
gaat soms echt boven mijn krachten.
Dagen dat ik de Here God
bij zijn strot zou willen pakken,
want hij liet me over aan mijn lot
liet mij gewoon maar weer eens zakken.
En dat nauw verbeten verdriet,
die krampachtige glimlach om mijn mond,
omdat ik mijn vrienden niet zien liet
dat het water tot aan mijn lippen stond.
Wat verlang ik dan naar warme armen,
die zachtjes om mij heen gevouwen,
in stilzwijgend erbarmen,
vriendschap geven waarop ik kan bouwen.
Zo'n moment mezelf zijn,
niet die dappere door iedereen geprezen,
uiting gevend aan de pijn,
waarvan mijn hart is doorweven.
Zo voel ik deze dagen,
dagen van verdriet en pijn,
het niet meer kunnen vechten
tegen al die pijn.
Ik zou soms mijn hoofd willen neerleggen
op een kussen zo zacht,
dat mijn pijn niet meer heerst,
de pijn die er altijd is: dag en nacht
06 okt 2009
- meld ongepast verhaal
-
susanne
dinsdag 06 oktober 2009 07:31
Mooi geschreven
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 aug 2009 tips...??? ( 5 )
- O 28 jul 2009 just do it ( 1 )
- O 27 jul 2009 labor improbus ( 3 )
- O 26 jul 2009 ik mis je ( 2 )
- O 23 jul 2009 een knuffel ( 5 )
- O 22 jul 2009 laat me gaan...! ( 1 )
- O 22 jul 2009 Verleden, heden, toekomst
- O 22 jul 2009 op dit moment
- O 22 jul 2009 ....? ( 2 )
- O 20 jul 2009 weet je nog..(reactie) ( 3 )
- O 13 jun 2009 waarom...? ( 4 )
- O 06 jun 2009 you... ( 6 )
- O 22 mei 2009 jij... ( 3 )
- O 17 mei 2009 !!!!!!!!! ( 2 )
- O 13 mrt 2009 ....! ( 3 )