Heb zo een zin..
Om mezelf zo een pijn te doen. Te zorgen dat ik crepeer van de pijn. Dat ik nergens anders aan kan denken, dan aan de pijn. Dat de pijn mij overneemt, mijn gedachte,mijn gevoelens. Ik wil zo graag, die pijn hebben. Niet gezond meer. I know..
Maar zolang ik die pijn niet heb, die lichamelijke pijn. Zo erg dat ik er niet mee kan leven, zo erg is nooit erg genoeg om mezelf te straffen. Mijn pijn, haalt het nooit, bij de pijn die ik wil.
Waarom, kan ik niet gewoon, normaal zijn? Waarom kan ik geen vrienden hebben, waarom raak k gewoon altijd alles kwijt, wat mij gelukkig maakte. En steeds dan weer, die klap, en die pijn.. die ondragelijke pijn waar niet mee te leven valt,.. die pijn in me hart.. kan ik die niet gewoon inruilen. Veranderen in iets lichamelijks, iets zichtbaars.. dat mensen eens kunnen inschatten hoeveel pijn ik heb. Dan kunnen mensen eens zien, dat mijn leven ondragelijk is, maar waarschijnlijk, boeit het niemand iets.
Ik voel me echt zo fucking alleen. Zo onnodig. Wat doe ik hier nog steeds, geef me 1 rede, dat ik hier zou moeten blijven. Vrienden? heb ik toch niet. De hele dag alleen thuiszitten, en niemand die je wilt zien.. dat betekend toch wel, dat je geen vrienden heb.. als het al zo is sinds vorige week vrijdag. Vakantie.. joepie? Zou leuk zijn alsk niet zo zwaar naar de kanker was, en zo alleen. Echt,.. ik weet het sirieus niet waarom ik nog levend zou moeten blijven. Ikwil gewoon doodgaan, maar zelfs als ikk dat probeer, gaat het gewoon fout..
Waarom moest ikookblijven leven, het was allemaal gewoon veel beter geweest als ik gewoon dood was gegaan,.. als het gewoon goed is gegaan.. Dan zat ik nu niet hier, nee dan wist ik niets meer en had ik eindelijk rust. Maar nee, nu word ik in de gaten gehouden, want ohjeej straks doet ze het nog een keer, niet dat het veel uitmaakt, maar ik mag niet dood,.. maar levend willen ze me eigenlijk ook niet..
I just wanna get out of here.. Miems