Plakband



Zoals ik laatst ookal te lezen zette, weet het meisje dat ik erg leuk vind (verliefd?) niet of ze wel klaar is voor een relatie. Vandaag uit school, voor mijn werk, even met haar zitten praten. Het was best lastig om spontaan over te komen, zoals ik eigenlijk altijd wel ben, omdat ik toch wel verwacht had dat het voor mij een genoegenloos gesprek zou worden. Ik was daarom ook wel blij dat we bij een hertenkamp zaten, zodat we af en toe op wat luchtiger over konden gaan. Mekkerende geitjes, springende hertjes en lawaaierige ganzen zijn altijd wel leuk. Nouja, eigenlijk heb ik een hekel aan ganzen. Ze zien er dom uit, kwaken achterlijk en snappen niet dat ze door moeten lopen tijdens het oversteken. Maargoed, het gesprek met het meisje ging dus over het wel of niet beginnen van een relatie. De uitkomst? Voorlopig niet. Ze weet niet of ze het wel wil, dat ‘vast zitten’ aan iemand. (toch mijn tapetheorie weer!) Soms verlangt ze echter wel naar een vriendje, maar soms ook niet. Ze zei dat ik de perfecte kandidaat was om haar vriendje te zijn. Ze had in haar hoofd al helemaal bedacht hoe we op mijn zolderkamertje samen op een zondag ochtend wakker zouden worden, een ontbijtje zouden maken en private dingentjes zouden doen. Wat ik dan weer niet snap, terwijl mijn vorige zin door word groen onderlijnd wordt door de lengte ervan, is waarom ze dat niet in het echt wilt proberen. Ik heb gezegd dat ik haar heel erg leuk vind en deze situatie wat minder. Zeker omdat er toch een aantal dingen tussen ons gebeurt zijn die mij het idee gaven dat ze er wel meer in zag. Ik geef toe, het ging allemaal erg snel, maar toch, het voelde goed. Ik had echt verwacht, zelfs aangenomen dat we iets zouden gaan hebben. Kennelijk dus (nog) niet. Het gevoel dat ik nu een beetje heb is te vergelijken met de volgende situatie:

Je neemt plaatst in een excentriek restaurant en besteld iets van de kaart. Je hebt geen idee wat je krijgen zal, maar de naam ziet er veel belovend uit. Je wacht even en na een tijdje krijg je je eten keurig op een mooi bord geserveerd. Je hebt nog steeds geen idee wat het is, maar hè, je bent avontuurlijk en begint te eten. Het smaakt je ontzettend goed en hap na hap verdwijnt je mond in, door naar je maag. Je eet het hele bord leeg en vraagt de ober om meer. Als deze met een 2e portie aankomt, vraag je hem wat het is. ‘Schapenmaag met vulling van koeienogenmousse, Mijnheer’ krijg je als antwoord. Ontzet door het product dat je naar binnen hebt zitten werken weet je niet of je nu blij bent dat je dit maal gegeten hebt omdat het zo lekker was, of dat je het liever niet gegeten zou hebben.



Verder vertelde me ze dus dat ze niets uitsloot. Het is vooral dat het zo snel is gegaan, wat haar een beetje opschrikt. Klopt ook wel, maar ze gaf me toch echt de indruk dat het wat zou worden. Ze zei dat ze niet uitsloot dat we in de toekomst wel wat zouden gaan hebben. Zeker niet. Ik ben een leuke jongen, erg leuk zelfs. Anders zou ze niet gedaan hebben wat ze gedaan heeft. Het is alleen dat ze niet weet of ze er klaar voor is. Dat zou alles zijn. (Dit is wat zij zei) Ik zeg: Gaan met die banaan, maar kennelijk laat zij de banaan nog liever even op de fruitschaal liggen. Ach, ik merk het wel. Mensen, geef mij hoop…




Joint.
23 feb 2009 - bewerkt op 23 feb 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende