Plan de dossier
Ik schreef zojuist de helft van een onderzoeksplan dat ik pas dinsdag hoef in te leveren. Op zich heel verstandig, want ik heb het volgende week druk genoeg en anders schiet het onderzoeksplan er maar bij in, of gebeurt het op het laatste moment. Maar toch. Dat ik vandaag in de trein ineens inspiratie kreeg voor een onderwerp - inclusief deelonderwerpen! - en het opschreef in mijn schrift om het zojuist uit te werken is nieuw.
En ergens wel fijn. Ik moet nog steeds een bronnenonderzoek doen, een korte inleiding schrijven en een voorlopige conclusie trekken, maar who cares? Ik heb de helft al af en ik ben er best wel een beetje trots op dat ik zonder veel tegenzin achter mijn computer ben gaan zitten om het uit te typen. En dat ruim voordat het ingeleverd moet worden.
Blijkbaar is het dus best wel zeldzaam voor mij om zonder (al te veel) tegenzin aan de slag te gaan met de studie en hoewel ik dat eigenlijk al best lang weet schrik ik er toch wel van. Ik vind mijn studie namelijk best leuk, en ik ervaar het overgrote deel van mijn lessen en opdrachten ook echt niet als een straf. Behalve als ze af MOETEN. Als ik er een beoordeling voor krijg. Dan ben ik er ineens allergisch voor en stel ik met trappelende voeten van weerzin het maken zo lang mogelijk uit.
Ik weet ook niet waarom dit dan ineens wel lukte. Misschien omdat ik vervelender karweitjes ermee kon uitstellen? Of omdat ik weet dat ik altijd goede onderzoeksplannen schrijf. Dat is overigens echt zo, mijn onderzoeksplannen slepen mij erdoorheen wanneer ik dagenlang tegen een leeg scherm aanstaar om vervolgen de nacht vantevoren een heel werkstuk eruit te persen. Zonder onderzoeksplan ben ik de structuur kwijt, het overzicht kwijt, en raak ik (nog meer) in paniek.
Enfin. Voor de helft af dus. Eens kijken of ik (op de papieren bronnen na) morgenochtend de rest ook af kan maken. En kan dat niet, dan geeft dat niet, want ik heb nog de tijd.
Kutfaalangst.
PrankDemon, vrouw, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende