Pleeggezin...
Thuis hebben de mensen eindelijk door dat ik er zwaar onder door zit en mijn grootouders doen hun best voor mijn gedachten op iets anders te brengen maar tegelijk proberen ze mij te laten verzoenen met mijn nog altijd groggy moeder, maar ik kan het niet vergeten en vergeven.
Ik heb gebeld naar mijn dokter die info ging zoeken over een pleeggezin en ik moet nog bellen naar het centrum voor bijzondere jeugdzorg. De dokter zei dat het dus een hele lange procedure is en dat ik hier zo snel mogelijk wel moet en of ik niet bij mensen kan logeren... maar het is nogal onbeleefd om jezelf uit te nodigen en ik weet toch niet waarheen...
Verder heb ik een heel depri brief geschreven naar mijn neef Steven. Ik hoop dat hij de emoties snapt die uit mijn pen gevloeid zijn...
Ik ga straks naar Brussel met mijn vriend, gedachten even verzetten. Even een citytripje... Ik ben hem heel erg dankbaar dat hij mij zo steunt in deze moeilijke periode.
Bitter Angel, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende