Poes en Uil

Een kort verhaal van mij, om te laten weten dat ik nog leef enzo. En omdat ik heel even pauze moet van mijn paper. Ik moet morgen namelijk een paper inleveren, en ik heb voor hetzelfde onderwerp gekozen als mijn masterthesis zodat ik alvast een basis heb om vanuit te werken. En wat de fok, het is leuk! Echt heel anders dan mijn bachelorscriptie, waar ik echt geen ene ruk van snapte. Ik zit nu echt al ruim over het minimum aantal woorden heen en ik ben nog niet eens klaar met mijn theoretisch kader, maar gelukkig heb ik van de docent toestemming gekregen om een langer stuk te schrijven. Het is ook echt heel erg leuk, moeilijk, nog niet veel gedaan, maar wel leuk. Ik doe een interdisciplinair onderzoek (oooh, dat klinkt zo deftig) over het vertalen tussen verschillende media (van boek naar film), en de toepasselijkheid van de theorieën uit de vertaalwetenschap op dergelijke vertalingen.

Helaas heb ik nog geen begeleider gevonden, omdat op mijn universiteit niemand zich specialiseert in dit onderwerp. Ik zit er nu over te denken om een van de hoogleraren te vragen, en dan een tweede begeleider vanuit een andere universiteit. Ik weet nog niet helemaal hoe dat gaat, maar ik denk dat er wel een mouw aan te passen valt, want tot nu toe zijn al mijn docenten huiverig om me te begeleiden, maar wel enthousiast over het onderwerp.

Verder is mijn auto dood. Nou ja, laat ik het anders zeggen. Hij komt niet door de APK heen en de reparaties zijn 1000 euro, een bedrag wat ik niet in een auto ga stoppen die me 200 heeft gekost. Dus het is einde verhaal voor Daisy, en ik ben op zoek naar een nieuwe waggie. Ik moet heel eerlijk zeggen dat de Kia Pride me wel prima bevallen is, en hoewel ik stiekem een voorkeur heb voor Golfjes denk ik dat ik gewoon weer een Pride aan ga schaffen. Ze zijn licht, zuinig, goedkoop en rijden fijn. Ook hebben ze niet veel aan de motor (buiten gewone slijtage om natuurlijk). Het is vooral het kostenplaatje van de Pride die maakt dat ik toch maar niet op zoek ga naar een Golfje. Misschien als volgende auto...

Als een van jullie nog een oud wrak te koop heeft of een vriend/kennis die zijn auto kwijt wil voor een laag bedrag (hoe lager, hoe beter), geef dan alstjeblieft een gil.

En Poes is zo zielig dat ik er verdrietig van word om naar haar te kijken. Ze is in de rui, heel erg heftig zelfs, en toen ik vanochtend haar ren inliep om haar los te gooien (ze zit als ik niet thuis ben in een grote ren, en als ik er wel ben dan scharrelt ze door de hele tuin) dacht ik even dat ze door een poes gepakt was (ja, ik zie de ironie in deze zin). Overal lagen veren en ze zat er heel zielig bij met een enorme kale plek op haar rug. Ze was al een paar weken aan de nekrui maar nu volgt de rest blijkbaar ook. Ik heb begrepen dat dit wel vaker voorkomt bij oude kippen, maar toch breekt het mijn hart. Ik ga dit weekend haar hok maar eens proberen goed tochtdicht te maken, ik zou toch niet willen dat ze ziek werd.

Ik heb haar voor de zekerheid ook op luizen gecontroleerd (ze heeft een schoon hok hoor, maar er zitten ook wel eens eenden in haar ren om de pasta en groente die Poes daar van me krijgt op te eten), maar die heeft ze gelukkig niet.

Trouwens, over die eenden gesproken, die zijn echt hilarisch. Ze komen vaak met zijn tweeën het hok binnen schuifelen, maar ja, Poes is een Dinopoes en daar kunnen ze niet tegenop. Dus eentje stapt dan op Poes af, en Poes, met haar dino- en pikinstincten, gaat achter die eend aan om hem (of haar) weg te jagen bij het eten. De ander eend rent dan snel achter haar rug om naar voren en neemt een flinke hap. Dan trekken beide eenden zich terug, om hetzelfde trucje binnen een paar minuten te herhalen, maar dan leidt de eend die al heeft gegeten Poes af zodat de ander wat eten kan jatten. Het geheel heeft een hoog tekenfilmgehalte, en ach, Poes krijgt zoveel eten dat ze het zonder de eenden toch niet op zou krijgen. Misschien moet ik maar proberen om de eenden ook tam te maken.

Ik ben overigens ook op zoek naar een vriendinnetje voor Poes, want een kip alleen vind ik toch wel erg zielig. Ik neem ook oude kippen, maar ik wil het liefst niet te ver reizen om een kip te halen. En hoe ouder de kip, hoe minder ik wil betalen. Op de een of andere manier is dat lastig te vinden. Ik weet ook al helemaal hoe ik mijn nieuwe kip ga noemen: Uil. En dan schilder ik op de zijkant van het kippenhok (dat vanuit mijn toekomstige woonkamer te zien is) het beroemde gedicht van Edward Lear:

The Owl and the Pussy-cat went to sea
In a beautiful pea green boat,
They took some honey, and plenty of money,
Wrapped up in a five pound note.
The Owl looked up to the stars above,
And sang to a small guitar,
'O lovely Pussy! O Pussy my love,
What a beautiful Pussy you are,
You are,
You are!
What a beautiful Pussy you are!'


Pussy said to the Owl, 'You elegant fowl!
How charmingly sweet you sing!
O let us be married! too long we have tarried:
But what shall we do for a ring?'
They sailed away, for a year and a day,
To the land where the Bong-tree grows
And there in a wood a Piggy-wig stood
With a ring at the end of his nose,
His nose,
His nose,
With a ring at the end of his nose.


'Dear pig, are you willing to sell for one shilling
Your ring?' Said the Piggy, 'I will.'
So they took it away, and were married next day
By the Turkey who lives on the hill.
They dined on mince, and slices of quince,
Which they ate with a runcible spoon;
And hand in hand, on the edge of the sand,
They danced by the light of the moon,
The moon,
The moon,
They danced by the light of the moon.