Oppassen. Ja mensen in die het ook, en vandaag heb bewezen dat ik de beste pre-mamma ben
Ik was bij J. Een klein meisje van 5 jaar, enigskind, en flink verwend
Altijd gezeur met eten, ze doet er uren over, eet (niet overdreven) hooguit drie gevulde eetlepels eten, en daarna een groot toetje. Verschikkelijk dus...
Haar ouders zijn ten einde raad, hoe krijgen ze haar aan het eten? Ze negeren haar, terwijl J. de longen uit haar lijf schreewt. J. slaat haar ouders maar ook dat negeren ze.
Ze word gewoon NIET aangepakt.
Bij mij gaat het anders.
Het eten staat op tafel, en J. begint al met : ZOVEEL?!!! (terwijl er nogsteeds een kleine hoeveelheid op haar bord ligt, wel meer dan dat haar ouders haar geven), ze begint gelijk te huilen en te zeuren, weigerd aan tafel te gaan zitten
Ik: J. NU aan tafel zitten, en je bord leeg eten... NEE niet daar, voor je bord. VOOR je bord, daar kan je eten. Ja goedzo.
J.: *trekt mokkend gezicht en gaat weer huilen*
Ik: J. Je krijgt 15 minuten om dat eten op te eten
J.: *uitdagend* en anders
*met een schijnheilig gezicht omdat ze denkt dat ze de strijd gewonnen heeft*
Ik: En anders sta je op de gang zo en ga je zonder eten naar bed! Hup eten!
J.: Oh...*en begint te eten*
Ik tevreden en J. hoor ik niet een keer meerEven later:
Ik: J. hier nog wat salade, dat is gezond
J.: oke dat eet ik in 5 min op
En ik ben nog tevredener dat ik haar zo goed heb gedresseerd