Provinciaal Ziekenhuis Bloemendaal

Oftewel het pz.

14 jaar was ik toen ik door de kinderrechter definitief uit huis werd geplaatst.
Tijdens de zitting werd meteen besloten dat ik direct kon verhuizen naar Santpoort Zuid.
Ik krijg nu een heel naar gevoel in mijn buik als ik dit zo opschrijf.
Volgens mij was mij op de één of andere manier al duidelijk gemaakt dat ik op het station opgewacht zou worden. Volgens mij had ik ook geen treinkaartje. Maar gerechtelijke toestemming om vrij te reizen.
En zodoende legde ik voor het eerst in mijn leven een lange treinreis af naar een onbekend en onbestemde plaats.

Langste treinreis was met mijn ouders. Mijn vader, moeder en broers. Naar oma in Bakel.
In Helmond werden we opgehaald met de auto door familie en legden we onze reis verder af.
En zo vierden wij onze zomervakantie bij oma in Bakel.



Toen ik in Santpoort Zuid arriveerde met mijn sporttas. Want ierdereen had zo'n flinke sporttas waarin je al je kleding en spullen in mee zeulde. Als je op weekend ging eens in de 14 dagen dan was dat met die grote, zware tas vol met spullen.
Ik werd opgehaald door een meisje. Het paardenmeisje want zij hield van paardrijden.

Enfin Santpoort Zuid/ De linde was nu mijn nieuwe thuis.
Santpoort Zuid en Bloemendaal ligt heel dicht bij elkaar.
We liepen vaak naar Bloemendaal. Het pz was een rode draad in ons leven, mijn leven en ook van Santpoort Zuid zelf.
Als de gastheer ( Surinaamse gastouder) kwaad op mij was dan dreigde hij met mij naar gesloten sturen of dat ik thuis hoorde in het pz.

Pz was kennelijk de hangout van een aantal kinderen daar.
Ik zat vaak op mijn kamer en voelde er niet veel voor om naar het pz te gaan om daar rond te hangen.
Ik ben er een paar keer geweest met een groepsgenootje om even rond te kijken.
Het was vrije inloop. Dat is wat ik mij herinner.
Dat ierdereen daar kennelijk over de vloer kon komen.
En zo stond ik dus met een groepsgenootje in een huiskamer waar een bewoner/ een vrouw televisie keek. De begeleidster ook een vrouw vond het goed dat wij rond mochten kijken.
Volgens mij vroeg ze ook of de rest het ook goed vond. Dus die vrouw die televisie keek.
En die schudde overduidelijk nee met haar hoofd.
Ik vind dit nu heel erg lachwekkend. Dat zij nee schudde met haar hoofd.


Dat groepsgenootje werd een keer door de gastheer voor het hoertje van de Linde uitgemaakt omdat zij bijna met alle jongens daar in het nest lag.
Zij kwam daar vaak in het pz en wist van ierdereen wel wat.
Er was ook een sma daar die liep te tongen met een andere halve zool daar.
En via haar ( mijn groepsgenootje) wist ik dus dat er een Chick op het pz sexueel was misbruikt door een Surinaamse jongen bij ons op de groep die haar aangerand had.
Volgens mij is dit ook ter ore gekomen van onze groepsleiders. Maar die jongen heeft niet echt straf ervoor gehad.

Ik was een keer op het station aan het stoeien met een jongen van school. En gillen en gek doen. Toen er ineens een man op de jongen afliep en hem in één stoot tegen de vlakte sloeg.
Ik heb hem doodsbang op een lopen gezet naar de Linde.
En vertelde buiten adem het verhaal aan gastmoeder/ gastvrouw.
En ook aan mijn groepsgenootje, dat ene meisje...

En zij die kennelijk vaak op het pz kwam is verhaal gaan halen bij die man die daar woonde.
Die zei dat hij dacht dat ik in gevaar was en daarom die jongen neersloeg.


Je had het OCK en het Vinkennest. In het Vinkennest woonde een turks meisje dat blowde en aan het snuiven was op haar kamer.
We zaten op dezelfde school.
Het smok school in Santpoort Noord. Dat meisje kwam eens een keer bij mij op de groep langs. Ze had ook verkering met een Colombiaanse jongen van mijn groep.
Enfin dat meisje pakte een scherp voorwerp in mijn kamer en wilde haar polsen doorsnijden.
Ik was bang dat gastheer haar op zou rotten als hij erachter zou komen.

Dat meisje is later op het pz beland. Ik ben er zelfs nog langs geweest.
We zaten in een keuken en dan had je nog een tuin.
Afdeling Amstel.

Dat laatste weet hij nog zo goed te vertellen want ook hij was kind aan huis in het pz.
Om geld te stelen en zo. Volgens mij ook iets met drugs dealen.
En toen had hij ineens verkering met dat turkse wijf op Amstel.
Ze hadden met elkaar lopen tongen en zo bah!
Mijn hart was gebroken. Alle foto's die ik van hem had had ik toen aan haar gegeven.



Oh ja..
Er kwam ook vaak een verwarde Surinaamse man bij ons aan de deur. De Linde.
In het begin mocht hij niet naar binnen maar mettertijd werd de man rustiger en kwam hij vaak bij ons over de vloer op de groep.


Dit zijn mijn herinneringen aan het PZ.
Iets met collectief geheugen.
Zie filmpje.
Maar ook nog steeds een deel in mijn leven wat nog niet helemaal verwerkt is.
Wat nog steeds triggered vraagt om nader onderzoek en healing.
De jaren dat ik uit huis geplaatst was lijkt op iets heel vaags en onbestemd.
Hè? Is dat echt allemaal gebeurd?
Was dat ook een onderdeel van mijn leven?
Yes it was.


Door het van me af te schrijven geef ik het gewoon een plek. Dat het echt waar is.
Het is echt allemaal gebeurd.
Er gaan spookverhalen rond omtrent het pz.
Het bestaat nu ook niet meer. Er zijn appartementen gebouwd.
Dit filmpje vind ik erg mooi. Vorig jaar is er zelfs een reünie geweest van mensen die daar gewerkt hebben.
Het collectieve geheugen opfrissen.

Ok ik laat het hierbij.

Hier een filmpje van een oud medewerker pz Bloemendaal.




Gr Art = Tiek