PTSS , slechtbeeld, angst
Ben ik weer..
15 Januari schreef ik voor het laatst over een enorme terugval. En in die tussentijd is er veel veranderd, Maar ergens ook weer niet.
Inmiddels woon ik samen met mijn vriend in een leuk appartementje, is mijn therapie gestart en is gebleken dat ik PTSS heb. Vervolgens zit ik nu aan het einde van mijn traject van embr, en weet ik het allemaal zo niet.
Het werkt echt wel, tegen traumaverwerking! Maar niet tegen het slechte zelfbeeld, en dagelijkse angsten wat keer op keer tegen mij werkt.
Dit is zelfs erger geworden, wil gewoon weer mijn koffers pakken en weggaan en maak dit duidelijk aan mijn vriend, waarna hij boos op mij afreageert dat ik op dat moment echt niet binnen kom, en tenslotte.. Ik heb toch niemand om heen te gaan.
Hierdoor val ik in het ritueel paniekaanval en op dat moment maak ik mijzelf het leven echt enorm zuur.
Ook speelt verlatingsangst een echt enorme grote rol. En hoe vaker deze dingen gebeuren, hoe banger ik ben om hem kwijt te raken, en dat weet hij. Waarna hij mij vaak zat moed in praat.
Het is zo gek, en vergeet ook steeds meer dingen wat ook moeilijk vind, want hoe?
Voordat ik in therapie kwam, liep ik bij een praktijkondersteuner waarmee toen besproken heb om een dagboek bij te houden, en dit 3x per week voor te lezen. Dit was confronterend voor mijzelf , omdat schrijven een uitlaatklep is, maar om het te delen? Maakt het veel moeilijker. Het is dat niet meer van 'Mij'. Maar ergens hielp het, en wil dit ook wel oppakken. Maar vind het gewoon zo moeilijk.
Het is het dealen met die dingen elke dag, en niemand lijkt je te begrijpen.
15 Januari schreef ik voor het laatst over een enorme terugval. En in die tussentijd is er veel veranderd, Maar ergens ook weer niet.
Inmiddels woon ik samen met mijn vriend in een leuk appartementje, is mijn therapie gestart en is gebleken dat ik PTSS heb. Vervolgens zit ik nu aan het einde van mijn traject van embr, en weet ik het allemaal zo niet.
Het werkt echt wel, tegen traumaverwerking! Maar niet tegen het slechte zelfbeeld, en dagelijkse angsten wat keer op keer tegen mij werkt.
Dit is zelfs erger geworden, wil gewoon weer mijn koffers pakken en weggaan en maak dit duidelijk aan mijn vriend, waarna hij boos op mij afreageert dat ik op dat moment echt niet binnen kom, en tenslotte.. Ik heb toch niemand om heen te gaan.
Hierdoor val ik in het ritueel paniekaanval en op dat moment maak ik mijzelf het leven echt enorm zuur.
Ook speelt verlatingsangst een echt enorme grote rol. En hoe vaker deze dingen gebeuren, hoe banger ik ben om hem kwijt te raken, en dat weet hij. Waarna hij mij vaak zat moed in praat.
Het is zo gek, en vergeet ook steeds meer dingen wat ook moeilijk vind, want hoe?
Voordat ik in therapie kwam, liep ik bij een praktijkondersteuner waarmee toen besproken heb om een dagboek bij te houden, en dit 3x per week voor te lezen. Dit was confronterend voor mijzelf , omdat schrijven een uitlaatklep is, maar om het te delen? Maakt het veel moeilijker. Het is dat niet meer van 'Mij'. Maar ergens hielp het, en wil dit ook wel oppakken. Maar vind het gewoon zo moeilijk.
Het is het dealen met die dingen elke dag, en niemand lijkt je te begrijpen.
13 mei 2020
- meld ongepast verhaal
-
LilAngel
donderdag 14 mei 2020 09:09
Sterkte. Voorlezen uit je dagboek is inderdaad niet iets heel standaards, logisch dat je daar een drempel bij voelt, maar kan zeker helpen ja.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 14 feb 2018 Droom
- O 25 jan 2018 Herorientatie voorbij
- O 20 jan 2018 Ik word gek. ( 1 )
- O 24 dec 2017 Nieuwe doelen? 2018?
- O 22 dec 2017 Genieten van kleine dingen
- O 05 dec 2017 Gelukkig
- O 30 nov 2017 Weer ruzies, gek
- O 24 nov 2017 Alles gaat zo goed
- O 21 nov 2017 Alles is oké!
- O 18 nov 2017 Even snel iets getypt
- O 17 nov 2017 Gesprek!
- O 15 nov 2017 Ruzies ( 2 )
- O 14 nov 2017 A good day! ( 1 )
- O 13 nov 2017 Stoppen opleiding ( 1 )
- O 11 nov 2017 Gedachtes uitschrijven,