Quiet @ School.

Ik was vandaag nogal stil op school. Alsof het gepland was. Maar het was wel verhelderend.

Als je stil bent (je houdt de hele dag je klep, je kijkt en luistert wat meer, je observeert) merk je veel meer dan als je je in het gesprek mengt.

Zo heb ik vandaag voor het eerst gemerkt hoe dom de humor kan zijn in 1 gymnasium.
"Dit is Vetje het Servetje!" Houdt servetje omhoog.
"Nu heeft hij een eigen kamer!" Stopt servetje in broodtrommel.

"Nou, ik wilde je laten schrikken." Ga naast iemand zitten. Iemand blijft stil zitten.
Iemand: "Nou, doe dan!"
Andere: "Boe!"
Iemand: "Whaaaaaaaaaaaahh!" Doet alsof ze heel erg schrikt (buitengewoon overdreven).

Ik heb ook gemerkt dat ik eigenlijk geen belangrijk deel van de groep ben. Als ik niets zeg, dan let niemand meer op mij. Zo iemand als die iemand van net, die mis je echt. Ze is namelijk nogal lomp, onhandig en druk (alsof ze nog niet in de eerste zou moeten zitten). je merkt het wel, als die er niet is. Maar met dat lompe, onhandige, drukke, maakte ze zich wel populair bij andere meisjes die zich scharen rond de Vetje-het-Servetje-humor.

Ik wil daar niet meer bijhoren. Dus zeg ik niets.
Ik moet maar eens mijn eigen leven gaan leiden. Stoppen met de humor die ik eigenlijk gewoon heel erg dom vind. Gewoon, mezelf zijn.