R.i.p.

Opa is nu een week dood.

Het respect voor mijn verdriet is reeds verloren, want de studie is belangrijker en tijd win je niet terug.
Mijn hoofd is een rommel en ik was niet aardig voor mijn lieve vriendje die alles zo goed bedoelt.
Ik houd zo veel van hem.
Ik ben ontzettend blij dat hij er was, op het moment en in de nachten; de afschuwelijke gedachten...

Nu ga ik hem nog even bellen en ontzettend vieze, slijmerige dingen zeggen die verder niemand mag horen.

Opa is dood en oma is alleen.
Ik heb voor het eerst mijn vader zien huilen.
Zelfs Mike moest huilen, al is het omdat iedereen huilde.
Het voelt best raar als letterlijk je hele familie op hetzelfde moment in huilen uitbarst, terwijl jij je arm hebt geslagen om de vriendin van je neef, die je eigenlijk altijd onaardig vond tot op dat moment.
Eigenlijk zou ik veel moeten schrijven, maar het is net als seks: sommige gevoelens kennen geen woorden. Laat ik het maar niet proberen. Ik word nooit de leider van de nieuwe literatuurstroming de Groep van '0, of van '10, nee, nooit.
27 okt 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Jeananas
Jeananas, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende