raar

k voelde me vanochtend zow raar.nu gaat t wel hoor,maar toen k vanochtend uit mn bedje stapte voelde k me zow raar..echt vaag..k weet niet wat t was.k had hoofdpijn en k voelde me ook n beetje dissy..
maja..nu lekkah weekend en k ga nie zow veel doen.dinsdag word mn pappie 50 jaartjes en gaan we n feessie geven...n vriendin gaat uit school meej en ze blijft slapen en k denk dat k woensdag maar lekkah n daggie vrij neem,k heb toch maar 4 uurtjes les en dat kunnen ze wel zonder mij
k ga lekkah zuipen dinsdagavond...k wouw dat dit eens over was en k echt vrolijk kan zijn zonder diep van binnen dat zwarte klote gvoel...k weet soms echt niet meer wat k moet doen.tegen dit.tegen alles.tegen iedereen.hoe k me moet gedragen tegenover iedereen.de schoolpedagoog zegt dat k als k t aan zoveel mensen vertel k me vrijer voel en k me vanmezelf ook zow kut mag voelen.maar vanmezelf mag dat niet.gister heb k t er wel met n paar meiden overgehad en als k er dan over gepraat heb en het met hun 'gedeeld' heb om het zo maar te zeggen voel k me al n stuk beter.opgeluchter.dan ben k t kwijt.kon k ff uitrazen.ff mn ei kwijt.(zow noemen ze dat toch?)maar nu moet k t vanmezelf nog mogen.van mezelf mag k me niet zow voelen.k wil t niet dus ben k t aan t wegduwen en zorgen dat het zover mogelijk bij me vandaan blijft.maar dat is niet goed.volgens de schoolpedagoog ben k n voorbeeld voor de andere meiden die dit ook hebben,k ben het hardste aan t vechten.maar volgens mij iets té hard.beetje heel erg té hard.want k wil me niet zow voelen dus duw k t maar weg.tot k t niet meer volhoudt.tot de bom barst.tot k echt in n diep dal raak.volgens mij ben k niet zow goed bezig.en k ben nog steeds verdrietig om wat mn mams me weer geflikt heeft.
k ben zow bang.
bang voor wat komen gaat.
hoe het zal worden.
of dit ooit echt overzalgaan.
en k niet blijf spelen
weer dat masker
elke keer weer.

Alleen.
omdat k me zow eenzaam voel.