Vraag me soms af hoe mensen gelukkig kunnen zijn,
of zelf denken dat ze gelukkig zijn, terwijl ze het in mijn ogen niet zijn
Merk het aan mensen, dan bellen ze met hun vriendin, hebben ze het
niet over mij, maar over iemand
HALLO deze iemand heeft een NAAM!
Nu ben ik ook niet erg jarloers aan gelegd, tenminste zo lang mijn schatje
eerlijk tegen me blijft! Aangezien ik vaak op festivals loop, mijn liefje kwijt ben,
en dan later het fototoestel chek, en allemaal mooie vrouwen er op zie staan,
die ook nog staan te poseren voor hem... denk ik ja ach, had ik het niet mogen
weten, of had hij iets geks gedaan, had hij ze er zo heus niet op gezet.
Maar goed, denk dat menig man niet met mij zou kunnen leven, ik ben een vrije
vogel, ik moet kunnen doen wat ik wil doen. Als ik vanavond wil stappen, ga ik dat doen,
wil ik op visite bij een vriend (mannelijk) ga ik dat doen, kom ik zat thuis is dat mijn
verantwoording, wil hij naar iemand, gaat hij ook! Ik vind dat je elkaar niet zo
moet claimen. Wij maken vaak afspraken om een keertje iets samen te gaan doen,
hij wil heel graag sporten, nou dan moet hij dat doen, als ik maar niet altijd mee hoef,
want sporten is niet erg voor mij weg gelegd
We hebben wel afspraken, ik mag niet sexen met mannen, niet bij mannen blijven slapen,
ook al weten die ander en ik zeker dat er niks gaat gebeuren.. Het zijn afspraken,
en ook hij mag niet blijven slapen naast vrouwen, of het moet zijn moeder zijn
Zouden mensen nou echt gelukkig zijn, allebei dan van het stel, als ze altijd alles samen
onder nemen, altijd met elkaar alles doen! Heel veel verbieden voor elkaar