relatiecrisis part 2
Oké de relatie was nog jong, pril en pas begonnen. Slechts 1 maand oud, maar ik voel dat dit het niet gaat worden. Het werkt niet voor mij, en dat is lastig genoeg. Zeker omdat ik hem er verdriet mee ga doen als ik hem zeg liever als vrienden door het leven te gaan dan als stel. Ik voel niets als hij mij aanraakt. Ik voel niets van die hartstochtelijke verliefdheid die ik jaren voelde voor iemand anders. Ik voel niets als hij mij aankijkt, terwijl wanneer die ander mij aan keek, ik vuur en vlam stond. Een lach was genoeg om mijn dag goed te maken. En ik heb met hem nooit een relatie gehad, helaas.
En met deze jongen, het is wel gezellig, maar ik voel geen warmte voor hem, geen enkele vlinder, helemaal niets. Wel vriendschap, maar ik weet dat dit voor hem niet voldoende is. Het helpt ook niet als ik tegen hem zeg dat het mij ergert dat hij mij overspoeld met advies, hij gaat gewoon stug verder. Is het dan zo moeilijk om een ander dingen te laten doen zonder je daar mee te bemoeien? Is het zo moeilijk te accepteren dat ik dingen ook kan ZONDER zijn advies? Ik reed ook al auto voor ik hem kende.
Gisteren heb ik wel gezegd hoe ik er over dacht, maar hij wil, en dat snap ik wel, er in het echt over praten. Dus dat komt nog. Maar hij heeft nu wel drank gedronken, terwijl hij dat anders nooit doet. Maar wat moet ik dan? Tegen mijn zin hier mee doorgaan? Hem tegen mijn zin aan mij laten komen? Hem tegen mijn zin in kussen omdat hij dat wil? En anders misschien wel depressief wordt als ik het uitmaak? Dat heeft toch geen enkele zin. Wie wordt er nu gelukkig met een meisje die hem niet eens leuk vindt? Die niet eens aangeraakt wil worden door hem, die gevoelloos terug zoent.
Zucht, relaties, wat moet je er mee. Ik denk dat ik gewoon niet verliefd genoeg was, en te snel op al zijn romances in ben gegaan.
En met deze jongen, het is wel gezellig, maar ik voel geen warmte voor hem, geen enkele vlinder, helemaal niets. Wel vriendschap, maar ik weet dat dit voor hem niet voldoende is. Het helpt ook niet als ik tegen hem zeg dat het mij ergert dat hij mij overspoeld met advies, hij gaat gewoon stug verder. Is het dan zo moeilijk om een ander dingen te laten doen zonder je daar mee te bemoeien? Is het zo moeilijk te accepteren dat ik dingen ook kan ZONDER zijn advies? Ik reed ook al auto voor ik hem kende.
Gisteren heb ik wel gezegd hoe ik er over dacht, maar hij wil, en dat snap ik wel, er in het echt over praten. Dus dat komt nog. Maar hij heeft nu wel drank gedronken, terwijl hij dat anders nooit doet. Maar wat moet ik dan? Tegen mijn zin hier mee doorgaan? Hem tegen mijn zin aan mij laten komen? Hem tegen mijn zin in kussen omdat hij dat wil? En anders misschien wel depressief wordt als ik het uitmaak? Dat heeft toch geen enkele zin. Wie wordt er nu gelukkig met een meisje die hem niet eens leuk vindt? Die niet eens aangeraakt wil worden door hem, die gevoelloos terug zoent.
Zucht, relaties, wat moet je er mee. Ik denk dat ik gewoon niet verliefd genoeg was, en te snel op al zijn romances in ben gegaan.
30 dec 2009
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 15 jun 2009 Moe!
- O 14 jun 2009 lijpe shit
- O 13 jun 2009 Verdomme ( 1 )
- O 12 jun 2009 Gewoon een mooi nummer
- O 10 jun 2009 Vrienden... bestaan ze wel?
- O 09 jun 2009 Kut Tomtom ( 2 )
- O 08 jun 2009 <> ( 3 )
- O 06 jun 2009 Het Wilders gezeik ( 9 )
- O 06 jun 2009 fuck
- O 04 jun 2009 welterusten
- O 04 jun 2009 stemmen maar ( 1 )
- O 04 jun 2009 Gelukkig is er nog kaas
- O 03 jun 2009 Slachting van het verstand
- O 26 mei 2009 Het IKEA idee van de week ( 1 )
- O 26 mei 2009 Rommelebom!