rest biografieboek ooit begonnen

vandaag dus zoals de vorige post al liet weten mijn oude pc leeg getrokken. moest er ruimte op maken en kwam daar ook dit deel tegen van een flashback van mij uit een tijdsbestek van 1992 tot 2005. dacht hier maar plaatsen want dan vul ik het gat op wat er in mijn dagboek zit al is het dan groter dan het verhaal zelf.

Dit is eigenlijk het begin van een boek waar ik mee bezig ben.
Het is meer een biografie over mijn generatie.
In dit boek zullen typerende onderwerpen behandeld worden, zoals muziek,
kleding, uitgaansplekken, hangplekken maar ook bepaalde veranderingen in
kwam van 180 graden in mijn leven. Vreemd genoeg brak ik de banden met me
toenmalige vrienden. Voor mij was dit een bewogen tijd en ik groeide uit
mijn vrienden kring vanwegen mijn voorkeur voor muziek en mijn manier van
leven die niet bij die van hun paste. Ik ging er samen met me beste maat,
wat nu nog zo is naar een andere hangplek. Dit was eigenlijk het begin
voor wat ik vandaag de dag ben, hoe ik denk en wat ik doe. Ik had nu ik
er aan terug denk veel eerder bij me oude groep weg moeten gaan. Ik
voelde me voor het eerst gelukkig. Ik weet dat in die tijd alles draaide
om muziek, bands als Guns and Roses, Sepultura en Nirvana waren
dagelijkse kost. En met de muziek style hing weer een kleding style. Deze
was traditie getrouw spijkerbroeken, bandshirt en spijkerjas. Of in het
zwart. Ik kijk dan terug naar de opkomst van vele andere stromingen zoals
de housescene, R&B en hip hop. En al de trends die deze stromingen met
zich meebrachten. En de komst van tv zenders als MTV, Veroniqeu en andere
comirciele zenders. Maar ook de ondergang van de lokale radio zender.
Maar wat me nog wel het meeste bij blijft is het groepsgevoel dat er was.
Ik heb in die tijd veel bizare, opmerkelijke en leuke dingen meegemaakt.
Maar het mooiste was de avonden stappen. En onze traditie vrijdag avond,
bessenavond(bessenjenever) wat later bier avond werd. En bij die tijd
hoort meestal een vriendin, en die ik had was een top meid. Maar zoals
het ook bij die leeftijd hoort valt een relatie uit elkaar. Het vaste
cafe waar we kwamen was Den Herberg, een wat rommelig cafe wat tegen-
woordig de cultstatus heeft. Is het niet dat het niet meer bestaat
Ik weet nog goed dat het daar al minder goed liep door een probleem groep

voor de deur. Maar de Herman zo als de uitbater heten had zo iets van
dat iedereen het beste met hem voor had, het was het cafe waar je de barman
nog met de rest van de klanten bij naam en toenaam kon, waar alles goed was
en de muziek perfect was. Ik weet nog goed dat ik daar voor het eerst bands
als The sisters of mercy, Bauhaus en The sexpistols hoorde. Maar ook andere
muziek die je nergens anders hoorde in mijn woonplaats. Het was ook het
cafe waar je mensen ontmoet die je nergens anders zou zien. Ik had nog een
oud idee wat uitgewerkt moest worden, het oprichten van een band. Maar dat
lukte pas toen er een optreden was geweest van Gewoon raar. We hadden alles
op een zanger na. Maar muziekanten troffen elkaar elders. Dus wij naar het
Koetshuis. En of de duivel er mee speelde, een zangeres en een 2de gitarist
op een plek. De zangeres hebben we na 2 weken ingerolen voor een zanger. En
zo was de band geboren. Maar als je in dat wereldje zit dan zie je dingen
die ook minder leuk zijn, bands die ophouden met bestaan. Ik mis bepaalde
bands die de afgelopen jaren zijn gestopt nog steeds. Zoals Gewoon raar,
Lost sacrement, de orginele formatie van Dark rivers flow en Servern
serenity, om er zo maar een paar van een hele reeks tenoemen. Het meest
vreemde was dat ik de laatste dag voor de Herberg faiet ging ik er zoals
iedere zondag een pilsje ging pakken. Ik riep gewoonte trouw de Herman en
bestelde een pilsje. Toen ik afwilde rekenen "zij hij nog van is niet nodig
ik heb een top week gedraait deze avond is voor mij". Ik bleef net als
altijd tot 10 uur, vooral omdat ik de volgende dag voor de gemeente moest
werken. Ik had de zwerfvuilroute van wagen 15 en kwam na de ronde winkel-
centrum uit bij de Herberg, waar de Herman buiten bezig was met spullen
uit zijn cafe te dragen. Ik zij nog van voorjaarskriebels, waar hij op
lachten. Ja, moet wel eens opruimen, morgen komt er een hoop nieuw spul.
Ik hem mee geholpen met een tv die net zo zwaar was als dat hij oud was.
In zijn wagen ermee, een stappel lp,s achter in, en hij kwam met een bak
bier aan die ik wijgerde, en zij doe woensdag maar een pilske. Maar dat
mocht ik niet van hem afslaan, dus zetten hij het in me wagentje. Die
Middag ging er over me bakkie de oproep voor een pand dat werd ontruimd of
ik het klein chemisch kon op pikken. En toen zag ik een deurwaarder met
politie en wagen 64 en wagen 13 klaar staan om het cafe leeg teruimen, mijn
stamcafe. Wat niemand had verwacht. Het ergste is dat de Herman een maand
of wat later om het leven kwam bij een auto ongeluk.
Het meest vreemde zijn in dit gemis de wijze worden die altijd wel iets
temaken hadden met zoals hij ergens over dacht, maar bijna filosofies als
een leermeester dat uit japan enkelt kan brengen. Maar buiten ons stam-
cafe dat weg viel zijn er in de loop der jaren teveel cafe,s en stapruimte
verloren gegaan, ik denk nog geregeld terug aan avonden in cafe The bleu
notes of het Koetshuis die bijde werden overgenomen. Of ons zaterdag
bestemingen als cafe De tempelier en cafe The snakepitt of Zanetti bar. Die
geen van alle meer bestaan, of The time out dat nu een housecafe is
geworden. Maar dan kan ik nog altijd terug vallen op cafe Doe maar en de
Klomp. Wat me nu ik dit schrijf pas echt opvalt is dat alle cafe,s iets
tijdlooshebben of hadden. Zowel de muziek die rock, punk of jaren 80 is
aldan niet was, maar ook de spullen aan de muur of flyers van bands die
er door de jaren heen waren geplaatst. Een ding wat nooit zal veranderen is
dat er live bands zullen blijven bestaan, ik ga graag naar een goede band
kijken en anders kan ik zelf nog optreden met me band. En het is ook zo
weer zomer, de dagen van de festivals komen er aan. Sinds een paar jaar
heb ik 3 vaste festivals die ik bezoek, de grootste is Graspop. Deze
vervangt Dynamo wat niks meer is. Een is sinds vorige jaar pas een van me
favo,s geworden, het dijkrock festival. En ons vertrouwde popellucht wat
dit jaar me 15de of 16de keer wordt dat ik er heen ga. Ik weet niet of je
het ken, dat gevoel dat je altijd iets mist, ik mis veel van me kaartjes,
flyers en posters die bij de festivalen en optredens zaten. Verloren in de
tijd. Ik verromantiseer dingen soms misschien teveel, maar ben dol op
nostalgie wat weer een deel voor mezelf verklaart.
Ik weet niet of je dat ken, het gevoel dat je iets niet weg kan doen. Iets
persoonlijks of gewoon omdat. Ik heb dat met een spijkerjas, vol met
patches van bands als Iron maiden, Nirvana en vreemd genoeg Cyphers hill
als backprint. Als je dit jasje ziet denk je wat een mooie poetslap. Maar
om de een of andere reden kan ik er geen afschijd van nemen. Zo had ik dat
met meer dingen, de overstap van fiets naar brommer, ik kon me fiets niet
weg doen. Tot na een rondje stappen de voorvork afgebroken was. Me brommer
staat als stoftrekker in de schuur, om ooit eens opteknappen. Vreemd genoeg
had ik met me auto,s daar geen probleem mee. Me eerst wagen een gammelen
Opel kadett heb ik zo versleten dat ik hem niet meer kon aanzien en naar
de sloop bracht met als enig idee, zo snel mogelijk iets anders. En na twee
weken had ik me eerste echte degelijke auto, een Ford escort die tot vorig
jaar altijd probleem loos was. Maar na bijna drie jaar begaf de koppaking
het en kocht ik uit nood een sloop wagen, weer een Escort. Deze had alles
wat je niet wil bij een auto, geen werkende kachel een grote deuk en veel
rammelende delen. Maar voor die paar maanden was het goed. Tot ik een Ford
orion voor weinig geld kon kopen. De beste wagen ooit gekocht door mij. Ik
zeg met gemak afschijd nemen van de auto,s. Maar dat is niet geheel waar,
ik heb van alle 3 foto,s gemaakt om ze toch weer te bewaren als het waren.
Een ding waar ik geen afschijd van kan en zal nemen is iets wat me tot op
vandaag de dag erg moeilijk ligt. Je kent het misschien wel een relatie die
eigenlijk niet kan, maar je gaat hem toch aan. Je hebt op dat moment die
liefste vriendin die je je als man kan indenken. Maar het blijft niet een
relatie omdat je niet bij elkaar past. Het vreemdste is dat toen het net
uit was ik met me maten op het terras van cafe Bleu notes zat en ik zij nog
hey is dat niet.....(uit privecie reden geen naam) waarop me maten nog
zeggen die woont 10 km verder op. En dan wordt je de volgende dag gewekt
door je moeder met de boodschap, "ik denk dat je dit even moet lezen" dan
zie je zwart omrand dat je net ex vriendin is overleden. Is wel vreemd
want je hebt haar 2 dagen daarvoor nog gesproken en meende zelfs haar
te hebben zien fietsen. En het vreemdste is dat ik tot op de dag van
vandaag nog niet naar haar graf ben geweest. Enkelt en alleen maar omdat
ik bang ben de herrinering aan haar teverliezen. Ik heb toen wel een roos
en een gedicht afgegeven voor bij haar graf, daar zou de terrein beheerder
voor zorgen dat het er bij werd gelegd. Dit was gelijk een omzwaai in me leven zoals ik het altijd leefde. Met deze gebeurtenis kwam ik uit tot wat me vandaag de dag als persoon bezig houdt. Optimaal genieten, en eens voruitkijken naar me leven en hoe dat verder kan worden geleeft. Ik heb zo een paar wensen die ik met de tijd hoop uit tekunnen laten komen en wie weet lukt dat wel. Ik leef nu meer vooruitstrevend, hopend op een vriendin, een betere baan en gezelligheid. Tot nu toe zijn de rozen nog altijd brandnetels geweest die over me pad lagen. die moeten eens verdwijnen. Het moet ooit eens een keer meezitten zou ik denken. Wie weet sneller dan ik verwacht, wie weet ook wel niet. is toch net wat de tijd brengt denk ik
ik ga eindelijk weer verder met de omzwaaien en veranderingen en zo, de laatste tijd heb ik een drang naar de jaren 80 hoofdzakelijk meer de nostalgie dan iets anders. eigenlijk de laatste paar dagen er veel over gesproken en gezien, en de nieuwe muziek die je hoort maakt dat ook los, zeker het nr van kim wilde en nena doet me daar weer aandenken en thombcraft en felix the housecat. heb pasgeleden me collega met de vut zien gaan, en van die paar waar ik het mee kan vinden er een non actief zien worden gezet en twee wegbezuinigd. is niet leuk meer zo een voordeel heb nu wel zwarte berg als me werkplaats gekregen
14-12-2003

Oke is een korte aanvulling, Heb nu een verlenging gekregen voor me werk
plek met een jaar, heb eindelijk me internet aansluiting op me eigen pc, en met me band gaat alles voor de windt, maten van ons textures hebben een leuk begin gemaakt met de keuze uit platencontrakten en de metalbash gewonnen, me beste maat en zijn vriendin krijgen een kleine dus ben me nu suf aan het zoeken naar NEMO spullen voor de kinderkamer.
2 augustus 2005
En het is weer even geleden, tedruk gehad met 2 relaties, de verhuis naar mijn eigen woning. Op een of andere manier lopen relaties net het leven niet zoals je zelf gepland had maar dat mag de pret niet derven. De grootste veranderingen even op een rij zijn dat ik het werk op compostering zwarteberg kwijt ben door bezuinigingen, en doordat ik telang met een blesure heb door gewerkt pasgeleden de particuliere tuinen kwijt ben geraakt en nu mijn werk heb ik plantsoenen en bosstroken.Ook niet verkeerd maar toch, is niet het echte waar ik dol op ben. Maar dat komt wel met het functioneringsgeprek. Ik ga proberen mijn page wat meer up to date tehouden maar tot die tijd blijft het hierbij

Ik zit net tedenken aan al de beschrijvingen en namen die ik door de jaren heb gekregen. somige terecht sommige weet ik niet eens waarom. wat ik wel
wel weet is dat somige me echt pasen. Er zijn er waar je jezelf gelijk aan stoort en andere die je genoegdoening geven als je hem krijgt. Er zijn er een paar die me genoegdoening geven, zoals invisnigoth. The Invisnigoth is niet meer als een fictioneel persoon wat ik bedacht heb en die de hoofdrol speelt in een boek wat ik aan het schrijven ben. Sandman had ik mezelf aangemeten en is blijven hangen op een vreemde manier. De laatste was bedoeld als negatieve beschrijving voor mij, maar heb hem verdraait in me eigen voordeel. Eigenlijk was het zwarte raaf, vanwegen me kledingstijl, maar heb ik er maar Raven van gemaaktnook wel stoneraven. De meest vreemde is tristan, ik weet dat het een persoon is, maar kan hem nergens bij plaatsen. Toch zou ik die naam volgens de noemer ervan met trots moeten dragen. Als ik het weet doe ik dat misschien ook wel.Later erachter gekomen dat het om een van de ridders van de ronde tafel ging.Edge is mij aangemeten vanwegen mij grenzenloos leven en nog al eens de grens teverlegen.De preekmeister vanwegen de internet, mail en radiocolum de preek van beek. spot met de doorgaande leven en de mensen leven op

Ik zet er even een streep onder voor een wat luchtiger deel. Ik weet niet
of iedereen dat zo ervaart, maar als je een bepaalde kledingstyle hebt en
je gaat geld verdienen dan kleed je jezelf ernaar. Ik weet dat ik begon met
kisten van de legerdump, na een tijdje clonedike,s kocht en vandaar uit de
stap maakte naar new rocks.

Het zelfde met jassen, van een spijkerjas die
ik later verrool voor een lange leren jas en een trenchcoat. En longsleaves
die voorheen gewoon zwart waren maar nu dus ook opdruk hebben van bands of
iets wat een bepaalde uitstraling heeft. Of gewoon het makelijke dat je in
plaats van 1 cd per maand er nu 5 kan kopen. Of die film die je eerst deed
huren en huren en huren nu maar koopt omdat je hem toch vaker wil zien. En
dan kom ik toch bij een kleine top tien. Klinkt vreemd hierin maar is iets
wat toch voor mij een deel zegt over mij.

Ik zat vandaag tedenken aan puur genot. Ik bedacht me waar ik me genot in vondt. Nee het blijft ook voor onder de 18. Ik dacht aan een boswandeling na een regenbui. Ik dacht aan een uurtje gewoon genieten van de stilte op een weiland. Maar ook aan een goede cd uit me keltic collection of het album war of the worlds. Of gewoon lekker met een biertje of wijntje bij de vijver zitten en genieten van iets simpels als rust. Ik dacht aan een goed boek bij enkelt kaarslicht en 2 groene spotjes op de achtergrond. Ik dacht aan een avondje gezellig in me stamcafe met vrienden en goede muziek. Ik dacht aan een optreden van me eigen band of gewoon een optreden. Ik dacht aan het schrijven van me boek of me gedichten. Ik dacht wat is er toch veel tegenieten. Jammer dat er zo weinig mensen genieten van dingen die o zo makelijk in het berijk liggen.

hmm degene die dit helemaal leest snapt mij bijna net zogoed als ik mijzelf snap

Mood: vrolijk (lang leven nostalgie op een oude harde schijf

Music: slayer angel of death