Rest in Paradise, Michelle.

Je bent weg, weg van deze wereld. Je geest is weggevlogen, recht maar boven.
Naar een andere plek. Je zit op de wolken en kijkt naar beneden.
Wat zie je? Wat denk je?

Het was zo plotseling, en zo schokkend. Het ene moment was je er, en het andere niet.
Waarom heb je het gedaan? Wat was er aan de hand?! Wat is er fout gegaan!?

Ik ken je niet persoonlijk, maar we hebben elkaar 2 keer gesproken. Je bent mijn inspiratie, mijn inspiratie voor het doorzetten, mensen helpen.. Jezelf zijn.
Maar je bent weg. Het enige wat over is zijn je foto's, je video's. En van mij de tranen van de laatste 17 uur..

Die lach zullen we nooit meer zien, want hij ligt onder de grond. In een kist, onder wat aarde. Is het donker? Of ben je daar niet?
Ben je gelukkig? Is het goed zo?

Je hebt me geholpen in die 2 keer dat we elkaar spraken.. Je zei dat ik het kon..

Ik kon mijn psycholoog en ouders vertelle dat mijn oom me 2 keer seksueel heeft misbruikt.

Dankzij jou heb ik na 5 jaar het verzwegen te hebben verteld.
Ik heb je niet kunnen bedanken. Ik wil het zo graag. Je bent zo belangrijk voor me.
Je bent degene die mijn leven veranderd heeft.
Je bent degene die in mij geloofde. Kon ik nog maar met je praten.

Maar je bent weg.
Ik mis je.

RIP dearest Michelle. 08.20.1996-03.10.2013