èrg ..

Enkele seconden keek ze naar buiten , de regen viel met zachtte dropjes . Al zuchtend keek ze naar haar blad . Ze wist niet wat te schrijven , het zouden haar laatste woorden zijn . Ze begon ;Liefste papa en Moeke , treur niet om mij , het was het beste voor me , ik wilde nietmeer dat meisje spelen die deed of ze gelukkig was . ik geef echt zotveel om jullie , maar het gaat gewoon niet meer , ik ben kapot . Niemand kan mij helpen , niemand weet hoe ik mij voel. Toch bedankt voor alles , voor de herinneringen en woorden die ik meeneem. Dit was niet jullie schuld , dus voel je niet schuldig. Het leven gaat voort , ook zonder mij . Jullie hebben nog 4 mooie kinderen over . & ze hebben jullie nodig . Want jullie zijn onze mama en papa en daar was ik zo trots op . Sorry , jullie vinden het vast stom dat ik niet gepraat heb , maar jullie zouden mij toch niet kunnen helpen jullie zouden m voor zot verklaren . Onthoud goed , ik zie jullie graag , heel graag , jullie liefde was het enigste wat mij liet ademen . Bedankt voor alles , jullie meisje . Met tranen sloot ze de enveloppe . Ze wou dit helemaal niet , maar ze deed het gewoon om hem te bewijzen hoeveel hij voor haar was . Zachtjes schoof ze de brief onder haar deur . Ze hoorde haar vader op de trap komen . Snel sprong ze op de stoel , ze wringde het touw rond haar nek en sprong . De pijn was verschrikkelijk , het touw sneed door haar nek . Ze wou dit niet meer , ze probeerde haar nog op te heffen , maar het was nutteloos . het laatste wat ze hoorde was het harde gedreun van de ouders op haar deur


Gestolen