Roald Dahl ...

ave,
er is niets burgelijkers dan niet burgelijk willen zijn ...
burgelijk zijn is tenslote wat de Engelsen een ''bore'' noemen...

en voor een bepaald soort mannen,
van een bepaalde ongenoemde generatie,
van een bepaalde sociale klasse,
bestaat er geen grotere angst dan een ''bore'' zijn.

Een bore is een persoon die je wel wilt,
op een feestje maar niet wilt zijn,
een persoon interessant op de achtergrond...
het zijn de ''antiek'' verzamelaars, de cliché wijngenieters,pijprokers,
de mensen die oude griekse mythes hebben gestudeerd en of latijns spreken...

een bore komt je vertellen dat je wijn best goed te drinken is,
maar attendeert dat de wijn uit Frankrijk of Portugal lekkerder is,
en de enkele hippere gevallen zouden je wijn aanraden die jij dacht dat die niet bestond...

‘Bore’ ligt aan de basis van ‘boring’, en toch is saai niet de definitie van een bore...
een bore is juist iemand die net niet saai is...

ook iemand zijn die moppen vertelt of een te fel politiek pleidooi houdt kan een bore zijn...
Een bore vertelt een sensationeel verhaal over hoe hij op vakantie bijna door een slang was gebeten. de persoon doet oprecht zijn best ,opzichtig zelfs zijn best . is onbeleefd of te beleefd, is permanent te veel of te weinig.

wat de bore onuitstaanbaar maakt is zijn voorspelbaarheid: voorspelbare smaak, voorspelbare emoties, voorspelbare ethiek,wat de bore ook heerlijk maakt om met een om te gaan...

de meester van de contradicties van een ''bore'' te gebruiken in zijn boeken was toch
een niet altijd even vriendelijke litteraire reus Roald Dahl...

elk woord ,elk personage werd door Roald Dahl met zorgvuldigheid beschreven,
vaak hadden ze slechte eigenschappen die door een aangeboren goedheid dragelijk werden gemaakt...

zo was de vriendelijk reus bang voor zijn broers, de eigenaar van een chocolade fabriek gedraagde zich best wel als een creep terwijl hij zijn levenswerk weggaf aan kind, en een bijdehante meisje nam in zijn boek wraak op een schoolhoofd...

zijn boeken zijn grimmig en komisch, ze laten het niet alle daagse smetteloos fuseren met het burgerlijke...
zijn verhalen schuren ,en dat mag ,dat maakt zijn boeken juist geweldig...

in een wereld dat steeds politieker correcter wordt, laat ook het slechte over,
al is het maar voor vergelijking materiaal van hoe het niet hoort...