Runner 6 - Erichem

Vandaag zat ik in de trein muziek te luisteren toen mijn oog op de Spits viel. Aangezien ik de Franse kranten al met mijn mobiel gelezen had en me enigszins verveelde besloot ik hem eens open te slaan. En ja, ik had wel wat nuttigers bij me, maar soms ben ook ik toe aan wat normaler leesvoer dan een essay over het gebruik van de passé composé in narratief verband in l'Étranger van Camus. Ook Reichenbach en Verkuijl konden me gestolen worden (nog steeds trouwens). Ik sloeg het nieuws over de verziekingen (ik dacht, ik laat 'm eens staan. deze typefout maak ik namelijk standaard wanneer ik verkiezingen bedoel) maar over, dat heb ik toch allemaal live gevolgd.

En toen zag ik het. Een opsporingsbericht. In Erichem is een 16 jarig meisje verkracht, en ze zijn op zoek naar de dader. 't Is daar gebeurd waar ik volgende week wilde gaan rennen. Want ja, ik ren nu nog alleen. Tom heeft nog weinig (geen) interesse getoond. Voor ik begon riep hij dapper dat hij ging rennen, maar mijn lichtende voorbeeld schijnt nog niet echt heel inspirerend te zijn geweest.

Kut man. Hier echt vlakbij. Waarschijnlijk heeft de man die het gedaan heeft zijn auto wel eens bij ons voor de Appie geparkeerd om zijn boodschapjes te doen. Daar schrik ik dan toch wel van. Ik ben echt geen bang uitgevallen typje, en ik laat me ook niet makkelijk opfokken, maar het doet me wel weer beseffen hoe kwetsbaar wij vrouwen eigenlijk zijn. En het sterkt me in mijn voornemen om in september te gaan kickboksen. Want blijkbaar is het nodig dat ik me kan verdedigen.

Goed, ik ben vandaag wel gewoon gaan rennen, ik weiger me bang te laten maken. Heb wel aan Tom gevraagd of hij dan op de fiets mee wilde, maar dat wilde hij dan weer niet. Ik moest maar gewoon in de woonwijk blijven. Lamme aap dat het ook is. Het is maar goed dat ik zoveel van hem hou.

Het was hardstikke benauwd buiten, broeierig en verstikkend. Daar heb ik ook wel last van gehad, ik had het heel warm en ik merkte dat ik echt op mijn ademhaling moest letten om niet naar adem te gaan happen. En domme ik was een uur na het eten gaan lopen. Ik had beter een half uurtje langer kunnen wachten, of wat minder kunnen eten. Of allebei. Achteraf is het altijd makkelijk praten, maar mijn eten kwam er dus echt bijna weer uit. Volgende keer toch wat beter over nadenken.

Ik merk wel dat (nu al!!!) het makkelijker is. Vandaag ook in Utrecht, ik moest de bus halen en zag hem al rijden dus ik trok even een sprintje. Ik was helemaal niet buiten adem toen ik achter de laatste persoon snel nog de bus in glipte. Vreemd, want twee weken geleden zou ik dan nog wel geweest zijn. Maakt dat ik me tevreden voel, ik krijg er wat voor terug. Conditie. Voelde net bij het lopen eigenlijk ook mijn spieren voor het eerst helemaal niet. De bedoeling was 5 x 2, maar het werd uiteindelijk 15w - 2r - 2w - 2r - 2w - 2,5r - 2,5w - 2r - 2w - 2r - 15w. Beetje onbedoeld die 2,5 minuut, het was gewoon al zover toen ik op mijn horloge keek. Ergens wel vet. (: Volgende week ook een stuk 4 minuten lopen, ben benieuwd.

En ik ben dus ongesteld, voel met net een waterballon en mijn tieten zijn HUGE. Lang leve de sportbeha's, zonder zou ik dit leven niet aankunnen. d: