rust van het vissen
Gister reed ik door de stad
Daar zat een man langs de beek
Hij zei me dat hij een vis had
En ik dacht dat het visje bezweek
Maar het visje zwom rustig door
Toen de man hem van zijn haakje bevreed
Zoveel rust had die man hiervoor
En daarna had hij weer beet
Ik ging er maar bij zitten
We praatte over nu en het verleden
De zon die heerlijk het gras verhitte
Ik kon daar wel uren aan besteden
Van alles wat ik heb gezien
Vond ik dit toch wel merkwaardig
Maar toch vertrouwd misschien
Die mand die bleek zo aardig
De vissen bleven maar bijten
En we hielden elkaar aan de praat
Samen de tijd verslijten
Dat is waar vissen om gaat
Van alles hadden we besproken
Van alles dat ik zag
Toch was de tijd aangebroken
En we zeiden elkaar gedag
sharkie, man, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende