als je moe bent, voor het slapengaan, komen de zorgen op.
Wat gebeurt er in mijn lijf?
Waarom heb ik weer zere gewrichten? Beweeg ik voorzichtig, als een oude vrouw, omdat ik bang ben mezelf te belasten en zeer te doen?
Ik haat het als Merel/Jasmijn/wie dan ook, of zeker mijn moeder, die is daar zo goed in, zo bezorgd naar me kijkt, "Gaat het?" vraagt, en telkens de pas/het fietstempo in moet houden omdat ik anders pijn heb.
Dagje shoppen: zere heupen/kniën/enkels van het lopen.
Dat maakt me zorgen
Dat hoort niet bij iemand van achttien.
Dus; maar weer naar de reumatoloog/bloedprikken/naar de homeopate toe, kijken of zij iets kunnen ontdekken.
Vorige keer was de reuma-factor (van het bloedprikken) niet helemaal in rode, dus je kan begrijpen dat ik me zo af en toe echt druk zit te maken.
heb echt een heerlijke dag gehad, heerlijk gezeild met Nathalie, Merel en Jasmijn. Maar de blikken bij het uitstappen, trappen af, die laten me weten dat er iets niet in orde is en dat haat ik.
Ik wil gewoon totale grip op de situatie hebben, voelen dat ik de baas ben over mijn leven en dat er geen onverwachtse dingen gebeuren. En die gebeuren toch..
Ik hoop en bid en duim dat ik geen reuma heb, dat het niets ernstigs is.
(samen met diabetes niet zo'n goeie combinatie namelijk, en sowieso iets dat je niet wilt hebben!!!!)
Maargoed.
Evne mijn zorgjes kwijt.
Ik vind jullie allemaal heel lief,
maar 's avonds voor het slapen gaan
Nemen mijn zorgen het even over, vragen ze om aandacht
en dan heb ik het liever hier neergezet,
Dan dat ik me de hele nacht drukmaak.
Dag zorgen, tot morgenavond
Welterusten lieve mensen, dankjewel voor het lezen