Ja vandaag was het weer zover. Mijn zoontje is 5 jaar en gaat vandaag op schoolreisje.
Meneertje had er gisteren al ergveel zin in maar als ik nadacht over vorig jaar gaat mn maag alweer draaien.
Bah wat was dat moeilijk!
Een klein ventje wat toen alleen maar huilde bij de juf op schoot in de bus en ik stond buiten voor het raam... pfff Hij wilde zo graag naar mijn toekomen en huilen joh. IK stond buiten en maar proberen te lachen, mn tranen tegen te houden en hem proberen duidelijk maken dat het best wel leuk is...
*Maar in gedachten wilde ik die bus inrennen en MIJN kind daar weghalen, wat een gedoe die belachelijke schoolreisjes haha*
Oke vanmorgen was het weer zover. Ik zag er tegenop..echt!
Hij gelukkig niet en in de klas ging het erg goed (gelukkig!)
Bij de bus stond ik al een beetje zenuwachtig te wachten toen ze eraan kwamen. Hey nog een lach op zijn gezicht!
In de bus eindelijk zijn koppie gevonden. Nee dat is niet makkelijk als die kleintjes maar net boven het raam uitsteken, bijna allemaal blond zijn en geblindeerde ramen heeft! hahah
Maar ja ik zag hem, en hij zwaaide gewoon. Ik ook!
Net voor de bus wegging zag je hem wel wat rustiger worden en lachen deedt hij ook niet. Mn arm werd lam van het zwaaien gewoon maar ja dat moet dan maar. De bus rijdt weg... nog een dikke handkus en daar ga je weer....
*zucht*... "nou daar gaan ze"zeg ik. En voel tranen gaan branden. Kijk naar de moeder naast me die net zo hard zucht als ik en alleen nog maar "ja" kan zeggen starend naar de bus...
We kijken elkaar aan en schieten in de lach na het zien van elkaars emotie! hahaha Mutsen zijn we toch eigenlijk!
Maar: hij heeft niet gehuild en heeft vast een topdag!
En ik ben weer blij als ik hem vanmiddag kan ophalen!
Fijne dag allemaal xxx