Schrijven.

~ Soms denk ik dat het makkelijker was als je er gewoon niet was geweest. Niet in mijn woonplaats, niet in dit land en niet in dit universum. Jouw geur hangt overal, ook al wil ik er niet mee bezig zijn.
Je doet alsof het heel normaal is dat ik je nodig heb. Dat heb ik ook en ik ben ook gek geweest ook om dat te laten merken. Elke keer als je handen mijn lichaam aanraken gaan mijn gedachtes op slot. Het wel en niet willen, het moeilijk vinden jou bij me te laten, je te voelen en je kunnen horen ademen.
Niemand zal ooit beseffen wat hetgeen wat jij hebt gedaan bij mij heeft achter gelaten. De pijn en het verdriet zouden me niet kunnen tegen houden om verder te leven. Wat jij hebt gedaan wel.

Het begon als een grapje, die ene klap. Maar dat werden er 2, 3, 4.. En toen was het eigenlijk al niet meer leuk. Steeds verder dreef je me de hoek in en kon je niet meer stoppen. De wazige blik in je ogen, alsof ik niets was zal ik nooit meer vergeten. Je gaf mij het gevoel dat ik overbodig was maar ik was verliefd. En zo verliefd dat ik dacht dat het erbij hoorde. Dat het goed was.

Wanneer mensen praten over verliefd zijn denk ik altijd aan jou want je zorgt er wel voor dat ik nooit meer ergens anders aan denk. Je zorgt altijd net voordat ik je vergeten ben dat je weer als een felle windvlaag voorbij komt waaien. Verliefd zijn moet een mooi gevoel zijn, een lief gevoel van binnen, elkaar aan willen raken en bij elkaar willen zijn. Ik weet niet meer hoe het voelt, ik heb nog nooit op die roze wolk mogen zitten want alles wat bij dat gevoel komt brengt mijn gedachtes weer bij jou. En je handen. De plekken waar je handen neer kwamen en de kale plekken waar je mijn haren eruit trok. Je voeten wanneer ik alleen nog maar kon liggen en je stem die in mijn achterhoofd klinkt als je boos was. Je lijf, je geur, je zwarte haren en blauwe ogen. Verliefd zijn is niet leuk, voor mij niet. Het brengt me terug naar jouw huis waar ik nog dagelijks mee geconfronteerd word, het brengt me terug naar de trap waar je me wel duizend keer vanaf gegooid hebt en het brengt me terug naar het bloed wat niet te stelpen was en nog steeds uit de muren lijkt te druipen.

Misschien heb ik je nodig. Niet om het allemaal weer over te mogen doen en niet om me weer me te trekken in jouw zieke wereld. Misschien heb ik je nodig om andere mensen een kans te geven om mij te laten zien wat echt gelukkig zijn is.
13 mrt 2014 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Nonnus
Nonnus, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende