She Doesn't Love Me..

Me moeder weet dat ik pillen wil slikken om het leven te laten ophouden...
Ik zat vorige week bij Vw omdat hij met me wilde praten. Najah.. na een tijdje gepraat te hebben,, moest ik hem nog een keer beloven dat ik niks mezelf aan zou doen voordat ik nog een keer bij hem langs was geweest. Maar ik kon het hem niet beloven, dat zou niet eerlijk zijn tegenover hem en ook niet tegenover mezelf. Dus toen heeft hij m'n moeder gebeld en heeft hij haar alles verteld toen zij inmiddels ook op school was gekomen... Omgg...ze was helemaal overstuur ensoo,, gosh dat deed echt pijn. Maar zij begrijpt gewoon niet dat ze mij geen warmte enso geeft.. het enige wat haar boeit is dat ik goed presteer op school.. Weet je hoe verneukt dat is om te voelen dat je moeder niet om je geeft en om te voelen dat ze niet geinteresseerd is in je...
Nu weet ze het.. en alles gaat gewoon door zoals het altijd was,, dus altijd ruzie om echt HELEMAAL NIKS!! I just don't get it!! Vraag ik teveel?! Zeik ik teveel?! Wil ik de dingen teveel op m'n eigen manier?! Het enige wat ik vraag is een beetje het gevoel te hebben dat ze geinteresseerd is in MIJ en een keertje NIET in die kloteschool,, ik vraag haar om een beetje warmte. Dat ze naast me komt zitten en me vasthoudt als ik me klote voel,, dat ik haar alles kan vertellen zonder zo'n idiote KLOTE opmerking terug te krijgen. Is dat nou teveel gevraagd?! Blijkbaar dus wel... want nu moet ze naar de huisarts voor een doorverwijzing naar iemand die mij kan helpen en dat vindt ze "allemaal gedoe"...
She doesn't love me...
Vanavond wordt opnieuw een avond met bloed...ik voel het gewoon

Punkie, vrouw, 34 jaar

• Lezer zaterdag 16 december 2006 20:15
  Hoop het niet, dat dit je avond van bloed wordt
  Een einde aan je leven maken, daar doe je ook mensen mee pijn, misschien geloof je het niet ook je moeder. Denk wel dat ze om je geeft, maar hebbie zelf al eens rustig met haar over gehad? onder 4 ogen zonder iemand erbij?
  Misschien dat dat helpt, want via via horen, hoe het met jou gaat is niet leuk hoor.
  Probeer je moeder erbij te trekken, misschien dat ze dan ziet, dat je haar echt nodig hebt als echte moeder zijnde.
  
  LeZer
• Punkie zaterdag 16 december 2006 20:16
  Durf ik so erg niet...
• Lezer zaterdag 16 december 2006 20:27
  Help je moeder en je helpt je zelf. Misschien is praten met je moeder heel moeilijk. Maar je moet haar wel duidelijk maken wat haar gedrag met je doet. Als je niet durft te praten erover. Is schrijven denk ik dan het beste om te doen. Schrijf maar hoe jij je voelt en wat je denkt als ze zo doet tegen je. Je kan het doen in de vorm van een kaartje met een leuk lief plaatje erop.
  En dan kan je er ook altijd inzetten van dat je niet een gesprek durft te beginnen erover, maar het wel graag wil uitpraten met d'r.
  
  Heel veel sterkte,
  
  LeZer
• Chantal zaterdag 16 december 2006 20:29
  Je kan mij eigelijk niet wijs maken dat je moeder niet van je houdt.. Probeer je een beetje te verplaatsen in je moeder, mischien dat je iets meer gaat begrijpen waarom je moeder zo doet? Voor jou is dit niet makkelijk, maar voor je moeder ook niet. zij wilt ook dat het goed gaat met jou.
  Sterkte.
• Punkie zaterdag 16 december 2006 20:29
  Tja,, misschien is dat wel een goed idee. Ik d8 er al eerder aan om het op te schrijven,, maar als ik het dan geef dan weet ik dat ze weet wat ik denk als ik haar zie en onder ogen moet komen. Soms is de angst groter dan de wil...
• Punkie zaterdag 16 december 2006 20:32
  Ik weet dat het ook niet makkelijk is voor haar omdat o.a. mijn vader haar kapot maakt. En ik weet ook dat ik haar alleen nog maar meer pijn doe met mijn eigen verdriet. Maar is gwn zo moeilijk om mezelf te dwingen normaal tegen haar te blijven doen als ik alleen maar domme reacties terug krijg op m'n pogingen waarvoor ik al zo'n grote moeite moet doen. Ik weet dat ze het zwaar heeft en dat is een deel van m'n eigen verdriet.. maar ik kan haar niet weghalen bij m'n vader. Ik weet het ook niet...
• blabla (opgeheven op 23-7-2011) zaterdag 16 december 2006 20:33
  Hey Punkie,
  
  Snap hoe moeilijk je je voelt.. Maar vergeet één ding niet: Het is tijdelijk.. Ik bedoel: Over een paar jaar kun je op jezelf gaan wonen, je leven zelf zo inrichten als je dat wilt.. Ik weet dat t in die paar jaar nog verdomde zwaar kan zijn, maar vergeet niet dat de dood een onomkeerbare beslising is.. Even afgezien van het feit dat doodgaan niet zo makkelijk is als velen denken..
  
  Misschien is het moeilijk om met je moeder te praten, maar wat heb je te verliezen?
  
  Sterkte!!
• Punkie zaterdag 16 december 2006 20:34
  Thanks,, idd heb ik niks te verliezen maar als het verkeerd afloopt (met haar praten) dan hang ik helemaal,, want dan is denk ik alle hoop voor altijd verpletterd..
• blabla (opgeheven op 23-7-2011) zaterdag 16 december 2006 20:38
  Maar voor wie leef jij je leven Punkie? Ik snap dat je ouders hele belangrijke mensen voor je zijn, maar uiteindelijk leef jij je leven voor jezelf en niet voor hun toch?
• Punkie zaterdag 16 december 2006 20:40
  Tuurlijk leef ik uiteindelijk voor mezelf,, maar soms denk ik dat als ik echt alleen maar voor mezelf zou leven ik hier niet meer zou zijn. Uiteindelijk ga je ook leven voor andere mensen.. waarom weet ik niet maar het voelt wel zo.
• Lezer zaterdag 16 december 2006 20:45
  Dat is echt niet leuk, misschien de hulpverlening proberen? Als je er zelf echt niet uitkomt, is nameljik nooit leuk om hulp te vragen van buiten af, maar misschien is je moeder bang voor je vader, als hij haar zo kapot maakt. En dat probeerd ze op één of andere manier af te reageren, maar denk wel dat ze om je geeft hoor.
  
  Knuffels
  
  LeZer
• Punkie zaterdag 16 december 2006 20:47
  Ja ik moet ook van die man met wie ik altijd praat naar een "specialist" toe om er over te praten. Die moet dan gaan analyseren hoe diep de zelfmoordgevoelens in mij zitten en gaan kijken waarom en of het vermindert kan worden en hoe. Ik zie er echt tegenop, maar ik vind dat ik het zeker wel moet proberen. Als ik het niet voor mezelf kan doen,, dan in ieder geval voor de mensen om me heen.
• Lezer zaterdag 16 december 2006 20:50
  Maar ik denk dat je het echt graag wel wil, verder leven.
  Heel veel suc11 daar, hoop eccht dat het helpt en dat je snel weer goed voelt, ondanks het nu even niet mee zit.
  
  Als er wat is mag je altijd PB'tje sturen hoor.
  
  Knuf
  LeZer
• blabla (opgeheven op 23-7-2011) zaterdag 16 december 2006 20:50
  Ja, de hulp proberen is dan zeker de moeite waard! Alleen wel een tip erover: Laat jezelf niet aan de anti depressiva praten!
  
  En ik snap echt wel dat t allemaal niet makkelijk is, maar heb je geen vrienden waar je veel om geeft? Er zijn zoveel andere mensen die wel de moeite waard zijn om voor te leven, en je zegt dat je je zelf haat, ik ben er van overtuigt dat er ook genoeg mooie kanten aan jou zullen zitten hoor..
• Punkie zaterdag 16 december 2006 20:53
  Thanks jullie beide .. Tuurlijk zijn er wel vrienden waar ik veel om geef,, dat is vaak ook de reden waarom ik nooit een poging heb gedaan maar alleen op het punt heb gestaan. Whahaha ik zal me geen anti-depressiva laten aanpraten . Ik hoop dat die goede kanten mij op de goede momenten duidelijk worden..
  Voel me al weer een btj beter nu
• Lezer zaterdag 16 december 2006 20:58
  geen thnx hoor, wil je gewoon helpen. Want het is niet normaal om je zo down te voelen, gelukkig is het nu al iets minder maar hoop dat het gewoon snel over is voor je, op een positieve manier (geen zelfmoord pogingen dus) Maar er gewoon uitgekomen.
  
  Veel suc11
  Sterkte
  LeZer
• Punkie zaterdag 16 december 2006 20:59
  
• blabla (opgeheven op 23-7-2011) zaterdag 16 december 2006 21:07
  Sluit me aan bij de woorden van Lezer.. Je staat er niet alleen voor..
• Punkie zaterdag 16 december 2006 21:08
  Daar ben ik heel erg blij om..!
• anke zaterdag 16 december 2006 22:45
  weetje... ik denk eigenlijk dat jouw moeder heel veel om je geeft (als kersverse moeder kan ik me niet anders indenken, dan dat ik voor eeuwig van mijn kindje zal houden, ondanks wat ze later misschien allemaal gaat uithalen).
  
  Maar ik denk dat het probleem ligt bij de opvoeding van je moeder zelf. Blijkbaar heeft ze nooit goed geleerd om haar gevoelens te uiten, zoals liefde en genegenheid. Logisch dat ze dit dan ook niet naar jou kan doen. Ik denk persoonlijk dat ze dat maar moet leren dan, want jij moet dat wel kunnen later!!
  
  Ik bedoel dus eigenlijk te zeggen dat je het je moeder waarschijnlijk niet kwalijk kan nemen, omdat ze het gewoon niet in zich heeft (nog niet...). Maar wat niet is, kan nog komen
• Punkie zondag 17 december 2006 11:56
  Ja,, dat zou best kunnen. De moeder van m'n moeder is al vroeg gestorven en misschien heeft ze daar wel een soort van "trauma" aan over gehouden. Ik snap dat het voor haar ook wel moeilijk moet zijn en dat het ook niet allemaal haar schuld is,, maar strax zit ik met hetzelfde probleem en begint alles opnieuw. Ik ben bereid om eraan te werken, hoe moeilijk dat ook zal zijn.. ik weet alleen niet of zij wel in staat is om dat te doen. Misschien heeft ze wel dingen weg gestopt die dan omhoog komen. Daarbij zit zij ook met een onverwerkbaar verdriet dat haar familie in Engeland woont en zij hier met de man die haar eigenlijk kapot maakt.
  Tjah..eerst maar naar die "specialist" en dan zie ik wel weer verder...
  Thanks anyway

• O 30 nov 2006 Scared   ( 2 )
• O 30 nov 2006 Say Goodbye?
• O 25 nov 2006 The Only Reason Why
• O 12 nov 2006 [Just For You]
• O 12 nov 2006 Rainy Days   ( 1 )
• O 12 nov 2006 Waarom?   ( 1 )