Signalen vanaf mijn kant

Het is ondertussen al weer heel wat maandjes geleden dat ik mijn verhaal openbaarde in een grotere groep. Het was eng, zwaar en lastig maar ik was sterk. Oprecht heel sterk. Twee goede vrienden had ik letterlijk naast me zitten en ik was omringd door mensen die mij mijn tijd en ruimte gaven die nodig was. Een veilige groep met wie ik wilde delen wat er met mij gebeurd was. Niet alleen om het 'mijn' deel te vertellen maar vooral om ze te laten in zien dat er signalen kunnen zijn voor de buitenwereld. Dat zij mogelijk als individu een rol kunnen spelen (als steun) bij een kind/vriend/iemand in de omgeving.

Nu ik veel papieren aan het opruimen ben, kom ik weer een bijzonder blaadje tegen. Mijn opzet van de punten, de signalen die ik de groep wilde geven. Eronder staat een streep en is een schrijvend gesprek te zien van de jongen met wie ik niet lang na de openbaring stap voor stap een relatie mee begin. Bijzonder ja, heel bijzonder. Vooral door de punten die er gedeeld werden, of misschien juist wel daarom.

Voor nu de punten die op het blaadje staan. De signalen.


-----


- Lage zelfwaarde
* eetstoornis
* automutilatie (om niet te voelen óf om juist te denken controle te hebben)

- Moeite met mannen/jongens/(fysiek)contact
* geen vriendje durven
* niet uitgaan/geen alcohol (controle niet willen verliezen)

Flashbacks/verwerking/verkroppen
* focussen op bv school of hobby om niet in nare gedachten te zitten (en jezelf totaal overhoop lopen omdat er geen ik-tijd is)
* slechte concentratie
* schrikreactie (uit 'eigen' wereld komen)

Taboe/mezelf schuldig voelen
* 'die meisjes vragen erom'
* 'misschien heb ik het wel verdiend'

Ruimte niet innemen ('omdat ik het niet waard ben' & ontbrekende vrijheid

----


En ja ik ben gegroeid, maar nog (lang niet) daar waar ik heen moet/wil.