Sky and Sand.

Druk maar op play voordat je verder leest.
- Dan begrijp je pas wat ik bedoel.



Om tien uur in de ochtend sla ik de gordijnen open. ‘Eerste vier uur vrij hebben is zo slecht nog niet’ trek ik als conclusie. Ik geniet van het feit dat ik me rustig kan douche, als ik zin heb een ontbijtje kan pakken, en rustig naar school kan fietsen in de zon wel te verstaan. Rustig laat ik mijn vingers over het beeldscherm van mijn telefoon glijden en stuur zo mijn eerste smsje van de dag.

Zodra ik mijn zonnebril opzet, de wind letterlijk door mijn haren voel glijden, speelt mijn mp3 op mijn telefoon het nummer ‘Sky and Sand’ van Paul & Kritz Kalkbrenner af. En deze blijf ik herhalen tot dat ik bij Jody ben. Daar stop ik mijn telefoon weg, want Jody praat zo veel dat ik me moet concentreren op wat ze zegt. Anders mis ik de helft. Onder het gesprek met Jody klinkt het nummer nog door mijn hoofd. Daardoor let ik nog amper op, op wat Jody zegt. Kom af en toe met de totaal onverschillige opmerking ‘Hmm.. jaja.. hmm’ wanneer ze vraagt om bevestiging. Jody komt met een “doordachte” opmerking op de fiets ‘Je bent veel te afwezig. Aan wie denk je?! Biecht op!’. Ik glimlach.

Het feit dat ik zo kan genieten van een zo simpel nummer. En de clip van dit nummer doet me denken aan festivals en aan de sfeer van daar. En mijn gedachte tilde me zo weer verder naar herinneringen. Het nummer doet me denken aan de zomer van Griekenland. Aan het strand, de rust, de kalmte, aan de zon, aan de mensen, aan de zonsondergang, aan de zee, aan de wandelingen op het strand, aan het gevoel van zonder zorgen en het gevoel van vrijheid. Aan het per dag bekijken wat de dag zou brengen, en het zonder planning leven. Het gevoel dat geluk het belangrijkste is en dat onbereikbaar was zolang ik maar genoot. Maar het liet me ook denken aan nu. Aan het feit dat zomer er aan komt en dat betekent dat ik 4 weken complete rust zal hebben. Maar het liet me ook denken aan Hem.
En zo kan ik nog even door gaan aan wat dat nummer me nog meer doet denken.
–Mijn afwezigheid was voor mezelf vrij makkelijk te verklaren.

‘Hmm, niemand hoor.’ antwoord ik.
Jody lacht.. ‘Ik geloof er niets van Leugenaar..’ en ze knipoogt.
- We wisten allebei dat zij gelijk had.


REALLIFE
13 mei 2009 - bewerkt op 01 mrt 2011 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van xREALLIFEx
xREALLIFEx, vrouw, 17 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende