slapeloze nachten

Ik dacht van mijn slapenloze nachten af te zijn. Met 8 weken sliep Ilse door. Met 11 weken had ze een terugval van 1.5 week. Vervolgens sliep ze vanaf oud en nieuw weer door, en beter dan ooit! Ik legde haar om 8.00-9.00 op bed, en ze werd tussen 6.00 en 8.30 wakker de volgende dag- ideaal.

Vorige week vertelde ik trots hoe ze het zo fijn had gevonden op het kinderdagverblijf en schreef ik dat ze wel lekker moe zou zijn die avond en dus goed door zou slapen. Sinds dien heeft ze dus niet meer doorgeslapen. Het begon met om 5.30 wakker worden op de zaterdag ochtend- ach niet zo erg, maar sinds dien word het steeds vroeger, en vannacht was het al weer 4.30 toen ze wakker werd. Ik leg haar nu ook weer later op bed, met de hoop dat ze tot later slaapt (gisteren lag ze om 11.00 na haar laatste voeding pas op bed.) ik snap eigenlijk niet zo goed hoe ze steeds van die terugvallen kan hebben. Niet voor 1 nacht, maar echt voor weken... maar ja, dat zal wel aardig normaal zijn voor baby's. Ik hoop dat ze weer haar oude patroon (van voor vorige week) oppakt aankomende week, want woensdag moet ik weer werken, en ik geloof niet dat ik die gebroken nachten steeds weer volhoud! Tot nu toe heb ik vannacht pas 4.5 uur geslapen, en ik zit nu dus klaarwakker achter de computer, maar ja, doe dat maar een paar dagen op een rij. Ik weet nog van toen ze pas geboren is hoe erg dat wel niet was!

Verder doet Ilse het goed. Gisteren was ik zo trots op haar. We lieten haar met een bal spelen door die op haar benen te leggen. Ze probeerde echt de bal in de lucht te houden en hield hem steeds tussen haar kleine dikke beentjes vast. (die kleine dikke beentjes vind ik ook zo mooi- want ik geef borstvoeding en dat is voor mij altijd 'het bewijs' dat ze er goed van groeit.) Zelfs als ze even los liet probeerde ze vervolgens het weer tussen haar beentjes te klemmen en het omhoog te houden. Ik zat bijna met tranen in mijn ogen te kijken zo trots was ik. (stom eigenlijk he, hoe die kleine dingen je zo trots kunnen maken). Eerder op de avond verraste ze me al. Ik zat achter de computer en Ilse lag op haar speel mat, met haar gezicht tussen twee knuffeltjes die boven haar hingen in. Ze begon te grijpen naar 1 van de knuffels (een schildpad grappig genoeg- mijn moeder spaart schildpadden- toont Ilse nu dezelfde intresse? haha) maar kon er niet bij. Even later keek ik weer en toen lag ze met har gezicht pal onder de schildpad- had ze zichzelf er helemaal naar toegewerkt met haar kleine lichaampje. Vervolgens begon ze trouwens tegen dat ding te schreeuwen en er tegen aan te slaan. Agresief mevrouwtje, die dochter van ons.
Maar goed, die kleine dingen dus, laten mij zien hoe goed ze het eigenlijk wel niet doet. Wij hadden in ons oude huis een buurmeisje, en met 1 jaar oud leek ze niet zo slim als onze Ilse (dan was dat ook wel een erg dom ding, en haar ouders waren ook niet al te intelligent- ik geloof niet dat Ilse of vele andere baby's daar mee te vergelijken zijn).

Dus, OK, ik heb nog steeds slapenloze nachten, maar ik krijg er zo veel voor terug dat ik het eigenlijk helemaal niet erg vind!

Groetjes

een trotse mama