Snotkusje?

Gisteren vierde Julia haar verjaardag en ik had voor de grap tegen Michael gezegd dat hij uitgenodgd was. Of eigenlijk had mijn moeder dat serieus tegen mij gezegd en had ik haar heel hard uitgelachen en toen moest ik het eigenlijk wel met hem delen. Het gevolg was dat hij 't nog serieus nam ook! Omdat hij weet dat ik vrijdag orkest heb, had hij z'n werk verzet zodat hij zaterdag bij mij kon zijn. Het was waarschijnlijk de bedoeling dat ik bij hem kon zijn maar oké, ik ben familielievend vandaar. Ik was serieus bang dat hij een zware vuurdoop zou krijgen en dat ík er achteraf de dupe van zou zijn, maar eerlijk gezegd viel dat eerste zeer mee en ik mag mezelf erop vertrouwen dat ook het laatste niet te erg zal zijn! Toen hij even naar het toilet ging, kwamen er direct 10 duimen omhoog, dus ik neem aan dat-ie is goedgekeurd. We hebben echt superlang op de bank gezeten met familie en Chinees. Verplicht gezellig zijn valt soms toch best mee! 's Avonds kwam zelfs Peter uit Tsjechië nog even langswippen: die had ik al een behoorlijk tijdje niet meer gezien dus dat was wel prettig! We hebben meteen afgesproken dat ik een paar dagen langs ga komen, gecombineerd met een paar dagen Krakau en het opzoeken van mijn geliefde exchange-vriendjes. Het zal nog een tijdje gaan duren voordat ik tijd, moed en geld heb, maar daar gaat het niet om, ik wil het gewoon! Toen iedereen was vertrokken, begon net NOS sport, terrible, de beschouwingen. Maar goed: voor het eerst sinds een lange tijd had mijn pa iemand die met hem mee kon kijken, terwijl hij wist waar het om ging. Ondertussen heb ik geprobeerd zo min mogelijk vragen te stellen en een beetje te dommelen op z'n schouder. Na de voetbal ging de familie te bed en hebben we nog even The Ring gekeken, wat best meevalt na hem 2x gezien te hebben. Ik ben echt een ramp met horror en deze was nog niet eens erg! Na een hoop geknuffel en gevrij heb ik uiteindelijk nog zo'n 5 uurtjes geslapen, waarna het 's ochtends nog eens over werd gedaan

Wacht ik begin even een nieuw stukje want ik moet nog iets vertellen wat mij een held maakte. We gingen dus naar het station van Heemskerk want hij moest 's middags werken en nog even langs z'n ma (het is echt een moederskindje, hoe schattig haha!). Wij kwamen daar heel netjes 5 minuten voor de trein aan, staat er een megalange rij bij de (enige) kaarjesautomaat. Allemaal zuchtende horloge-kijkende mensen zo te zien. Ik loop direct door naar voren om te zien wat er aan de hand is: 2 schattige oude mensjes met 0% kaartjesautomaarervaring. En dan denk je WAAROM zijn mensen ZO stom om geen POOT uit te steken! Ik kan me daar echt kwaad om maken... Dus ik heb daar zo'n 4 minuten staan klooien met 2 oude mensjes, een kaartjesautomaat en een pinpas (die aanvankelijk niet terug wilde komen omdat hij er te vaak achter elkaar in was gedouwd ) Maar goed, toen ik eindelijk klaar was, kwam de trein leuk aanrijden en zijn 5 van de 10 mensen zonder kaartje ingestapt, heel gedoe met conducteur, maar ik voelde me toch wel echt supermarieke op dat moment Afscheid, kusje, snel naar huis...

Vanmiddag moesten we tonnen tegen de nummer 1 die alwéér die kutverdorievervelende tweededivisie invaller hadden ingeschakeld. Tja alsof ze de overwinning nog moesten behalen! Zat ik daar met een met kwaad bevangen gore snotkop... Echt om de 5 punten moest ik naar de kant om m'n neus te legen en op adem te komen, maar gelukkig maakten ze er niet echt een punt van. 7-1 verloren van de minst gezellige tegenstanders van het jaar: we zijn blij dat we er volgend jaar van af zijn laten we maar zeggen! Nu zit ik thuis met hoofdpijn en moeheid en nog een heel tentamen leren voor de boeg (voor morgenochtend) Wéér sterf ik duizend doden voor zo'n debiele rotwedstrijd. En daar gáát je zondag, zeggen we dan!

Zo, nu eerst even kijken hoeveel Madurodam kost en dan (fijn) leren, joepiedepoepie!