Some beautiful poems
Als mijn kussen zou kunnen vertellen
Hoeveel tranen zij op heeft moeten vangen
Hoeveel snikken zij heeft moeten smoren
Hoe vaak ze voelde mijn natte wangen
Als de muren in mijn kamer
In bezit zouden zijn van ogen en oren
Zouden ze mijn eenzaamheid zien
En mijn dagelijks huilen horen
Als de lucht en de wolken
Dichter naar mij toe zouden buigen
Zouden ze van het verdriet dat
Uit mijn ogen spreekt getuigen
En bij het zien van dit verdriet
Bij aanschouwing van deze pijn
Zouden mijn kussen, de muren en de wolken
Wensen nooit een mens te zijn...
Mijn hart is bedorven
Door wat ik heb waargenomen
Mijn ziel is gestorven
En alle kleur is uit mijn dromen
Nu huil ik,
De woorden uit mijn hart
Zure tranen,
Niet kleurloos, maar zwart
Mijn hart was broos,
Maar de wereld was gemeen
Nu is mijn hart verhard
Door de ellende om mij heen
Nu huil ik,
Tranen als schimmen
Die al het licht in mij
Hebben weten te dimmen
Mijn ogen zijn kranen van inkt
Die heel mijn leven ondersproeien
Zwart zijn ook de tranen
Die ongezien mijn pen uitvloeien
Zoals elke andere nacht
die zwijgzaam is geweest
zit ze op haar plekje
vergezeld door haar kwelgeest
Ze pijnigt zichzelf
door in de eenzaamheid te verdwijnen
loert voorzichtig naar het duister
en zit langzaam weg te kwijnen
Opvallen doet ze niet meer
maar blijft niet ongezien
dat zijn de kwade gevolgen
als je van liefde wordt ontzien
Zoals elke andere nacht
in haar eigen gemaakte gevangenis
zit ze in de stilte
en weent ze om vergiffenis
in het donker durf ik te huilen
wanneer niemand mij stoort
in het donker durf ik te zeggen
wat niemand overdag hoort
duizenden tranen op mijn huid
die verdwijnen in het licht
al mijn woede moet eruit
ik voel het zout op mijn gezicht
in het donker kan ik huilen
zonder angst zonder spijt
in het donker kan ik zegen
wat overdag niemand begrijpt.
ArabicRose, vrouw, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende