vreemd, hoe ik me soms zo treurig kan voelen, terwijl ik een geweldige tijd heb. ik sta echt bijna niet meer stil bij wat ik doe. daarmee bedoel ik niet dat ik allerlei rare dingen aan het doen ben, maar ik geniet er niet meer van. ik onderga het, zonder er bij na te denken, noch er dankbaar voor te zijn.
ik heb vakantie, maar ik zie het niet, ik blijf aan verplichtingen denken, verantwoordingen. ik voel me niet meer vrij...
bijna aangenomen op de dansacademie, ik hoef nog maar één test, maar ik ben zo bang dat ik die niet zal halen. dat ik daarmee wordt afgewezen wordt en zo weer helemaal opnieuw moet beginnen.
het gaat de laatste tijd allemaal iets te goed met me. ik ben zeg maar een beetje op mijn hoede, bang dat alles zo weer is afgelopen en het ongeluk weer komt.
Hij haat me niet
wel een lichtpuntje zeg maar. hij heeft me uitgenodigd voor een besloten feest van zijn band, en ik neem aan als hij niet wilde dat ik er was, hij me niet zou uitnodigen, maar hij deed het wel!!! is dit goed? ik ga er van uit van wel.