Soms zou ik je willen zeggen hoe erg ik je haat,
maar altijd keert die gevoel om nadat ik je heb gezien,
Alsof jij controle hebt over mijn emoties,
Soms als het regent loop ik naar buiten en kijk naar de hemel in hoop op een teken van god, en zoals gewoonlijk begin ik te huilen maar dat zou niets uitmaken het regent dus niemand ziet dat ik huil, het tragische ervan is dat hoe erg ik je wil vergeten,
Hoe meer ik bij je weg wil rennen hoe harder mijn gevoel mij zegt dat ik je mis, dat me leven zinloos is zonder jou, alsof jij de lucht bent die ik moet inademen anders krijg ik geen zuurstof en zou k stikken, als ik dan ineens een liedje hoor die jij vaak luisterde heb ik het gevoel of je bij me bent, ik ruik je geur ik hoor je stem en voel een rilling door me heen gaan, zo een eng gevoel en stiekem ook een Lekker gevoel, elke dag word ik wakker met leegte, diepe leegte.... die al een lange tijd in mij speelde,
zo af en toe voel ik een steek in me hart zoiets alsof een mes door je heen gaat en steeds dieper gaat, eigenlijk gek dat ik je dit allemaal vertel, weet je wat het is? ik haat
je zo erg dat het houden van is en nooit is gestopt
ik snap zelf niet waarom ik je dit vertel, ik ben niet stoned, ik ben zelfs heel nuchter, ik ben alleen niet sterk genoeg om je los te laten voor altijd...