ssdd
Afzonderen is misschien toch niet de beste keus, is gebleken.
Afgelopen nacht was een drama. Gezien alles wat speelt en ik anderen niet wil belasten met mijn drama, het voelt als zielig doen en aandacht vragen. Aan de andere kant voelt het ook alsof ik iets van mezelf geef, onbeschermd. Iets wat tegen mij gebruikt kan worden. Zo wantrouwend ben ik. Rationeel, weet ik beter maar ik zou zelfs mijn therapeut kunnen wantrouwen.
Na ja, vannacht ging dus mis, dus ik besloot na hele zenuwachtige appjes van vrienden 's ochtends om een paar uur geleden de wereld maar te laten weten dat alles een soort van oké is. Ik voel me nu super kwetsbaar, ik heb het uitgelegd aan de persoon die er recht op had.
Ik heb geprobeerd boven hem te staan, te doen alsof hij geen impact op mij heeft, maar hij heeft het wel en ik heb het toegeven aan mezelf.
Het zal nog wel even duren voor ik er ok meer kan zijn en het ook aan de wereld kan toegeven. Ik ben nou eenmaal niet altijd sterk.
Binnenkort heb ik mijn eerste afspraak bij de haptonoom. Het is iets waar we (ik en mijn psychotherapeut) tegen aan blijven lopen. Alles komt zo hard binnen; mijn verdriet, andermans verdriet, algemenere prikkels. De haptonoom moet mij leren mezelf in de bouwen, filters te creëren.
Uiteindelijk kan ik de wereld aan.
Afgelopen nacht was een drama. Gezien alles wat speelt en ik anderen niet wil belasten met mijn drama, het voelt als zielig doen en aandacht vragen. Aan de andere kant voelt het ook alsof ik iets van mezelf geef, onbeschermd. Iets wat tegen mij gebruikt kan worden. Zo wantrouwend ben ik. Rationeel, weet ik beter maar ik zou zelfs mijn therapeut kunnen wantrouwen.
Na ja, vannacht ging dus mis, dus ik besloot na hele zenuwachtige appjes van vrienden 's ochtends om een paar uur geleden de wereld maar te laten weten dat alles een soort van oké is. Ik voel me nu super kwetsbaar, ik heb het uitgelegd aan de persoon die er recht op had.
Ik heb geprobeerd boven hem te staan, te doen alsof hij geen impact op mij heeft, maar hij heeft het wel en ik heb het toegeven aan mezelf.
Het zal nog wel even duren voor ik er ok meer kan zijn en het ook aan de wereld kan toegeven. Ik ben nou eenmaal niet altijd sterk.
Binnenkort heb ik mijn eerste afspraak bij de haptonoom. Het is iets waar we (ik en mijn psychotherapeut) tegen aan blijven lopen. Alles komt zo hard binnen; mijn verdriet, andermans verdriet, algemenere prikkels. De haptonoom moet mij leren mezelf in de bouwen, filters te creëren.
Uiteindelijk kan ik de wereld aan.
17 jan 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 07 aug 2018 Een ster aan de hemel
- O 05 aug 2018 F1 ( 1 )
- O 30 jul 2018 Ik leef nog! ( 1 )
- O 19 jul 2018 Made a friend ( 1 )
- O 06 jul 2018 Officieel vakantie
- O 23 jun 2018 Pas op
- O 23 jun 2018 Simpel kan wel
- O 17 jun 2018 Grote schoonmaak
- O 11 jun 2018 Het is zo ver
- O 08 jun 2018 Enkeltje psycho
- O 06 jun 2018 Ga, als je wilt gaan
- O 01 jun 2018 Mij krijg je niet gek
- O 28 mei 2018 ...En door
- O 27 mei 2018 No big fucks
- O 24 mei 2018 Waar is de weg?