stel dat ik 80 wordt en t blijft zo

Ik wou dat ik controle had over mijn leven, dat ik zelf kon beslissen hoe het verliep...

waarom zou ik nog plannen maken voor mijn toekomst? Waarom zou ik nog wensen hebben?
Ze komen toch niet uit,... je leven is niet alleen van jou...

de mijne mag je hebben, ik hoef er niet eens iets voor terug... als je m maar bij mij weghaalt...

Je leven wordt toch niet zoals je t hebben wilt... maar ik mag toch wel n beetje mn zin krijgen?
Moet eerijk zeggen dat ik t niet meer snap...

Ik heb gisteren de sleutels van mn oude huis afgegeven, ik vond t echt kut om te doen, al snap ik niet waarom, want ik ben er al best ff weg nu.... maar t werd zo officieel... en ik wil niet bij mn moeder wonen eigenlijk, en ik weet, en iedereen zegt, dit is t allerbeste dat je doen kan, maar t is omdat t moet...

Heb ook niks om naar uit te kijken, en eigenlijk kan ik dat ook maar beter niet doen ook...
Ik kijk niet uit naar al die maanden hier, en als ik dan nhuis krijg zit ik weer alleen, en daar kijk ik ook niet naar uit....
T lijkt wel of ik gewoon vanaf nu moet wachten tot ik doodga....

en dan zegt iedereen wel, "ja maar tegen die tijd heb jij allang n andere meid.."
DUS? ik ga juist alleen wonen omdat als ik iemand leer kennen diegene mijn leven niet WEER af kan pakken, kan ik zeker over n paar jaar weer overnieuw beginnen? ik ben t zat.. ik zou t liefste niks doen, en gewoon opgaan in rook, helemaal weg van dit leven...

Weet je, ik heb in mijn ogen niet eens een leven, ik heb een stuk of 6 verschillende leventjes gehad of zo, en dat ben ik ook zat, ik wil weten waar ik aan toe ben, ik wil eigenlijk wel wensen en zo hebben en dan wil ik ook dat ze lukken, dat ze uitkomen...

Ik wil gewoon rust in mn leven, maakt me niets uit hoe...

en weet je wat eigenlijk zo raar is? ik merk dat zoveel mensen me zo'n aardige gozer vinden, en ik ga ervanuit dat dat ook echt zo is, dus dat is toch eignelijk alles wat ik nodig heb?? Maar t lijkt wel of t gevoel zo diep in me zit, dat ik me om de haverklap zo kut voel,.. maar ik ben ook blij met al die mensen om me heen, ik zie alleen mn toekomst somber in..

Ik wil geeneens mn toekomst meer, ik ben mn leven nu al zat,stel dat ik 80 wordt en t blijft zo, steeds al die kleine leventjes, de ene keer hoop, zin en lol, en de andere keer verdriet, ellende, angst, depressed...
En ik hoef echt niet de gelukkigste man van de wereld worden, maar ik wil ook niet zo zijn, wat ik vroeger al zei "Als ik tevreden ben zit het verder wel goed"

Vorig weekend was n heel leuk weekend, op zondag na, maar vrijdagavodn was echt n geweldige avond, 1 die je t liefste elke dag zou willen hebben en zaterdag was ook gezellig.... maar ik kan daar niet op teren denk ik, ik geniet dan op zaterdag nog van die vrijdag maar nu is t woensdag en ik akn alleen maar denken, ik wil weer zon vrijdag.... ..

ik ben t zat, ik weet niet meer wat ik doen moet.....
Ik kan echt wel weer leuk zijn, mn grappen maken, hartstikke gek doen, lachen om anderen, ik ben gewoon mezelf weer denk ik.... maar alleen als ik de afleiding heb, zodra ik die niet meer heb, wil ik verdwijnen...

ik heb echt n probleem, ik durf gewoon niet meer