Sterk zijn door gevoellens heen.

Mis je armen om mij heen.
De koude nachten die mij vast klemmen.
Als een zwaar blonk steen.
Verlangen naar die warmen aanraking.
Die jij mij gaf.
Tranen vaak gegoten.
Over lakes.
Dekens.
En de harde grond.
Waar ik mij zelf op gooide.
Met alle scherven rond om.
Hier pak ik dan het glas.
Waar de scherven genoeg van liggen.
Net als het verleden.
Waar ik jou toch zo mis.
In het heden.
Het glas toch weer gelegen.
Want weet dat.
Dat niet de oplossing is.
Zal mij zelf moeten bevechten.
Tegen deze gevoelles.
Van gemis.
Want eens komt er een dag.
Dat alles.
Er toch niet meer is.
Dan maar leven zonder.
En kijken naar de dag.
Die dan weer ga komen.
En proberen met een lach.
Die dag weer door tekomen.
Want mij tijd.
Is door jou.
Of door een ander.
Nog steeds niet gekomen.