Stil, het is niets.

Geen woorden, voor deze stilte.
Alsof deze geluidloze omgeving geen benaming verdient.
Alsof je leegte geen leegte kan noemen, want er is niets.
En als er niets is, hoe kun je het dan benamen?
En hoe kan ik het verwijs-woord 'het' gebruiken voor iets wat er niet is?

Het enige wat ik hoor zijn de tikken van mijn toetsenbord.
Ik kan niet slapen, ook al is er niets, dat me tegenhoudt.
Het is donker, het is stil, het is niet te warm, niet te koud.
Bijna perfect.
Maar er ontbreekt iets.
Iets wat eigenlijk niets zou moeten zijn.
Het is perfect zonder datgene,
Maar met datgene zou het ook perfect zijn.
Wat maakt dan dat ene verschil?
Juist, niets.
Ik zou niets moeten voelen bij de gedachte aan jou.
Maar toch voel ik iets.

Er zijn alleen geen woorden voor.
Alsof het geen benaming verdient.
Het is gewoon een stilte in mij.
Een leegte, die iets is maar niets zou moeten voorstellen.

Voor mijn eigen gevoel moet ik dit herhalen.
Het is perfect zonder iets,
Maar met iets zou het ook perfect zijn.
God, laat het alsjeblieft niets zijn..