Stoom uit mijn hersenen

al zit ik in een kamer met 50 mensen, ik voel me toch alleen.

ik wil te snel hoor ik overal, en dat is ook zo, ik wil pijlsnel, ik wil sneller dan het licht hiervanaf zijn.
eigenlijk wil ik zo snel dat ik al te laat ben zeg maar.

ik moet toch verder op deze manier, dus wil ik dat dan ook maar.
waarom zou ik dan me zo klote gaan voelen als ik er toch ooit vanaf zou komen, waarom niet nu meteen dan?

ik wil best hier bij mn moeder wonen, eignelijk wil ik alles wel, als ik me er maar lekker bij voel.... Dat is echt de enige wens die ik heb. ik wil me tevreden voelen.... hoe moeilijk kan zoiets zijn? ik heb t jaren gedaan zonder moeite, waarom lukt t dan nu niet met moeite?

ik wil gewoon weten hoe ik verder ga. als ik alleen maar in de toekomst mocht kjken en zelf zou zien dat alles voor mij weer goedkomt. al zou iemand me het maar kunnen laten geloven, dan ben ik al halverwege van wat ik wil.

ik wil blij zijn met wat ik heb, dat kan nu niet, in mijn ogen ben ik alles kwijt. ik heb ook wel het een en ander ervoor terug, maar dat leven wat ik 2 weken geleden had is weg.

Maar dat kan niet, dat is geeneens een optie eigenlijk. Peter moet verder maar Peter weet niet hoe.
wat een gelul zeg, zit ik weer, minstens 4 jaar van mijn leven kwijt, zo mn best gedaan ervoor en allemaal voor niets. in mijn ogen nog steeds een mislukking, had ik er maar niet eens aan begonnen.

Het is niet zo dat je maar aan 1 ding kan denken, je denkt -tig dingen, hoe kom ik hieruit, hoe krijg ik t weer goed, hoe redt ik me verder, hoelang blijft dit zo, wie zou de volgende zijn, waarom al die moeite, wat als ik er nou nooit aan begonnen was, waarom had ik niet gewoon geduld. éénmiljoenachtennegentig dingen knallen er per minuut door je hoofd. vind je t gek dat ik aan t doordraaien ben. ik lijk wel steeds kalmer, maar de stoom komt uit mn hersenen.

ik heb toch ook recht op n leuk en normaal leven, ik heb niets gedaan wat mij dat recht kan ontzeggen.

wat een bullshit zeg, ik snap er geen ene moer van waarom moet ik dit meemaken, wat is er gebeurd of gaat er gebeuren dat ik dit mee mag maken? Als dat karma echt bestaat en ik dit is de oorzaak dan krijg ik straks de vrouw van mijn dromen en die doet alles voor me, en houdt tot in den treure van me.

Dit snap je toch niet, hoe kan je nou zo gauw zoveel opgeven, dat is toch onmenselijk, ik kan het niet, ik kan er niet mee leven. ik wil wel, ik wil heel erg graag, ik doe zo mn best af en toe dat ik het bijna wil geloven, maar uiteindelijk zit je toch weer hier te typen, over hoe ellendig je je voelt, je weet dat t goedkomt, je daar niet het geduld voor hebt, je gewoon tevreden wilt zijn bla bla bla bla..... maar ik moet het elke keer weer kwijt, en elke tekst lijkt op de andere, maar er staan wel elke keer weer iets nieuws bij, iets wat wel nieuw is.

gewoon lekker van t weer genieten, moet je kijken wat n mooi weer!!! intresseerd me geen zak, fuk t weer, de zon kan me rug op echt waar, wat heb je nou eraan als je niet weet wat je ermee kan doen. gewoon ff lekker in n tuinstoel liggen kan niet, je hoofd knalt meteen al je gedachtes erin.....
schiet echt niet op, ik kan niet meer ik wil niet meer, het gaat ook gewoon niet meer!!!

ik ben echt gewoon een goed mens, ik ben aardig, lief voor kinderen en dieren, ik geef aan collectanten, ik luiter naar wildvreemden die opeens op straat over domme dingen beginnen te lullen. ben beleefd, ik probeer mn werk goed te doen, ik wil mensen in de put er uit helpen, ga niet vreemd, ben nooit vreemdgegaan, noem maar op ik ben echt een goed mens, ik weet het zeker.

ik vind dat dit mij allemaal ten onrechte overkomt en daar baal ik van, ik baal van hoe ik denk, ik baal van wat gebeurd, ik baaaaaaaaaalllllllllllllll
en ik vind t irritant, en ik voel me machteloos, en ik wil dat dat allemaal weggaat.

er is al 2 weken geen enkel ding gebeurd waar ik ook maar n heel klein beetje van dacht, hmmmm ja hier kan ik mee leven. alleen maar omdat t ander voor je besluit, dingen voor je besluit die je niet wilt besluiten. één grote klerezooi zit ik in, en iedereen die ik ken wil me eruit halen (DANKJULLIEWEL!!!!!!) maar niemand is er tot nu toe in geslaagd. (WEL BLIJVEN PROBEREN HOOR)

als ik dan niet die wereld of dat leven wat ik had terugkrijg, laat me dan gewoon mn eigen persoonlijkheid terugkrijgen. laat me weer mensen laten lachen, en gewoon kunnen denken zoals ik dacht.

mn hele toekomst is niet meer zoals ie zou wezen, hij is weg, hij is er gewoon niet meer, en ik heb wel n toekomst, alleen is t n onzekere toekomst, niemand weet nu hoe ie is. alleen hoe hij niet is. Laat me gewoon even kijken hoe t wordt, als ik maar de zekerheid heb dat het echt (zolas iedereen zegt) beter wordt.

er moet in mijn hoofd echt n knop omgezet worden, maar hij is vastgeroest. als ik het kon verbond ik gewoon de draadjes door dan. Liever hard van stapel dan nog een week zo.
Help me hierdoorheen, en hou vol net zolang totdat het gelukt is.