stopped

Vandaag was in het begin moeilijk. Veel gehuild, bij de conrector geweest. Nog voordat de wiskunde les echt was begonnen was ik alweer weg. Heb Mike laten lezen wat ik in de lezerslijst heb gezet en heb de rest van de les buiten gezeten. Hij herinnerde me eraan dat ik niet alleen was en vroeg me nog 5 jaar te wachten. Zodat we saampjes weg konden gaan Ik denk dat ik wel zo lang kan wachten. Op een gegeven moment kwam Clienniej er ook bij en zij was een enorme steun. Ze is een enorme steun
Ma op een gegeven moment kwam er iets in mn hoofd. Ik ben het zat om zo te leven. Ik ben al deze gedachten zat. Ik zie het nu slechts als een terugval maar ik laat het me niet tegenhouden. Niet meer. Ik ga nou serieus aan mn school zitten en egt mn best doen. Ik laat de dagen komen zoals ze komen ma een andere terugval zal me niet meer tegenhouden. Nooit meer. Miss wordt het toch nog moeilijk, ma ik ben het egt allemaal zat. Nee, ik wil niet meer weg. Nee, ik wil niet meer dood. Nee, ik voel me niet meer dood van binnen. Nee. Het enige wat ik nog voel is enorme wilskracht. Ik ga niet weg rotten in een hoek en neem alles terug wat ik in de lezerslijst heb gezet. Ik ga eindelijk eens leven zoals ik dat wil. Ga deze school afmaken, dan ga ik nog even verder studeren en dn ga ik reizen met Mike. Maar nee, ik laat niks meer in de weg zitten. Kleine terugvallen moet kunnen, moet nog wel af en toe kunnen huilen. Maar niks gaat me nog in de weg zitten. Ik heb een goed leven en het word eens tijd dat ik dat ga zien.
Ik hoop dat de rest het ook kan zien. Hoe sterk ze zelf zijn, hoe geweldig ze zelf zijn. Want nu zie ik dat, en nu voel ik dat.