Stoppen met Roken en Wiet
Ik ben al lang niet meer op deze site geweest, en ik heb een plek nodig om mij weer te kunnen uiten. Mijn dagboek kan behoorlijk depressief overkomen dus als je daar niet tegen kan lees dan vooral niet verder.
Goed....
Het afgelopen jaar heb ik mijn intense Therapie afgerond (later meer over) en kon toen werken bij mijn oude werkgever. Ik had het daar super naar mijn zin en kon partime werken. En 1 week voor kerst ben ik plotseling ontslagen zonder waarschuwing. Ik begreep op dat moment volledig waarom ik niet meer terug mocht komen, maar nu pas komt het binnen hoe k*t het eigenlijk is! Ik ben bijna 23 en heb weer geen baan, leef van mijn ouders geld, heb geen vriend, woon alleen met mijn kat en heb een mbo diploma.
Op dit moment denk ik echt ‘wat doe ik hier nog? Ik voeg niets toe aan deze wereld en de enige reden dat ik hier nog ben is voor anderen. Maar iemand die chronisch kanker heeft en op een bepaald moment geen kwaliteit van leven meer heeft mag wel dood, want dan heeft diegene rust. En iemand met een mentale ziekte als ik moet blijven vechten en er alles aan doen om beter te worden en weer ‘normaal’ mee te doen in de maatschappij.
Dat gaat mij simpelweg niet lukken! IK ben ontslagen omdat mijn negatieve emoties soms zo oplopen dat mensen niet met mij om willen gaan omdat ik ‘zo snel boos word’. En aan de andere kant mag ik geen zelfmoord plegen omdat er nog anderen zijn die wel van mij houden. Hoe is dit leven eerlijk!?
Mijn hele leven ben ik al aan het vechten om ‘te leven’ : basisschool halen, bewijzen dat ik slim genoeg ben voor Havo, diploma halen, Hbo maar tot 1,5 jaar gehaald tot ik instorte, mbo diploma gehaald, verschillende baantjes gehad. En nu zit ik weer alleen thuis op de bank zonder baan en ik probeer ook nog eens te stoppen met roken en wiet. GVD wat is dat lastig als je voelt dat je daardoor weer terug valt in je depressies. Ik ben nu op het punt dat ik mijzelf toesta 1 joint per dag, want zonder kan ik het leven serieus niet aan.
En nee ik ben geen aandacht zoeker of doe extra zielig omdat het leuk is! Ik weet niet meer waar ik moet zoeken en ik wil gewoon net als ieder ander een baan kunnen hebben en een stabiel leven. Relaties en vrienden kunnen echt wel wachten, maar ik wil mijn eigen rekeningen kunnen betalen en niet de rest van mijn leven afhankelijk zijn van anderen.
Sorry als dit totaal niet logisch is en met heel veel gemaar, maar dit is hoe mijn hoofd op dit moment werkt en ik ben desperate
Liefs Aztrit
Aztrit, vrouw, 28 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende