Stranger danger.

Ik weet dat je er niks meer aan kan doen.
Ik weet dat je het eigenlijk wilt terugdraaien.
Ik weet dat je het niet bedoelde om me te kwetsen.
Ik weet dat je gek wordt van mijn depressiviteit over dit.
Ik weet dat het je spijt.

Maar f a c k, mag ik dan niet boos zijn om wat er is gebeurd?

'Sorry' veranderd hier niks aan.

Ik ben gekwetst, ik voel me verraden (privé dingen hoor je niet te delen met total stranger),
ik ben verdrietig, maar ook bang.


Ik ben genoeg gekwetst. Ik wil het niet meer.

Ik zeg die dingen, die ik tegen je zeg, omdat ik bang ben.
Bang om weer in te storten, zoals al vele malen is gebeurd.
Bang om weer degene van wie ik hou, te verliezen aan iemand anders.
Bang om weer die pijn van het vreemdgaan te ondergaan ookal heb ik ook zo mijn eigen fouten

Ik voel me gewoon kut.
Ik werd afstandelijk ja.
Maar toen ik dat van me af probeerde te zetten, omdat de situatie ook gewoon kut was,
lukte dat niet, omdat ik terugdacht aan alles wat je vertelde.
Die persoonlijke dingen die je haar verteld had over mij.
Als ik met je zoende, dacht ik er weer aan terug.
En toen kon ik mezelf er niet toe zetten door te gaan.
Dan zou ik tegen mezelf liegen.


V e r d o m m e .




Waarom zag je niet gewoon in wat er zou kunnen gebeuren?
Want nee idd, je kan de tijd niet terugdraaien.






maar ik hou nog wel van je.
Ookal heb ik nu sadistische vlindertjes in mijn maag.