stress

Morgen ben ik vrij want de leraren gaan staken. Daarna is het Vrijdag
en dan ga ik weer naar mijn vader. Ik zie er heel erg tegenop. Dat doe ik altijd
Niet dat hij me mishandeld ofzo nee. Maar hij moet altijd zijn ei kwijt
en aangezien Kate al zijn vrienden heeft weggejaagd, ben ik de enige
aan wie hij alles kan vertellen. Plus de stress van de geldproblemen,
het feit dat mijn zus niet komt. Het feit dat hij mijn moeder een psychisch
gestoorde vind.

Ik snap het wel. En kan ook begrip wel opbrengen. Maar de autorit
naar zijn huis is altijd het ergste. Hij wordt boos op alles en nog wat
en vindt dat ik niks doe aan de huidige situatie. Hij gelooft niemand.
Ze vertellen hem dat hij de schuld is dat zijn dochter (mijn zus) niet
meer komt. Maar hij gelooft dat niet. Hij vraagt vervolgens aan mij
wat ik vind. In mijn hoofd vertel ik hem dan heldhaftig eens goed
de waarheid maar in het echt kan ik dat niet.

Dat monster dat nu achter het stuur zit, dat was toch ooit mijn vader.
De leuke ouder en mijn moeder de strenge. Zijn huis was altijd een
toevluchtsoord voor mij geweest (toen hij nog in de stad woonde).
Ik kon altijd even langs komen. Maar nu is het alsof er een totaal
vreemde woont.

Het voelt in de weekenden dat ik op de 2de plaats kom. Ik moet
er voor zorgen dat ik iets afgesproken heb, want hij heeft een
date. Dat zegt hij dan niet, hij zegt dat hij een afspraak met
een oude vriendin heeft ofzo. Maar ik weet wel beter. Ik zie toch
met mijn eigen ogen dat hij op www.relatieplanet.nl zit.

Maar ook dat breekt mijn hart. Hij kan niet alleen zijn. Dat haat hij.
Als ik hem vertel dat ik wou afspreken met een vriendin, maar dat
ging niet. Vertelt hij dat ik wel met hem had kunnen afspreken. Ik
ben boos op hem woedend zelfs, maar hij is ook maar een mens.

Ik weet dat ik naïf ben, ik weet het is ook zijn schuld wat er allemaal
is gebeurt met Kate. Hij heeft het laten gebeuren. En zelfs nu kan
hij het nog niet los laten. In het weekend als ik wil schaatsen:"Misschien
wil Kate wel mee."

Hij snapt niet dat ik Kate intens haat. Ik HAAT haar. Misschien is
zij er niet van bewust dat ze mijn hele familie uit elkaar heeft
gescheurd en kapot heeft achtergelaten.

Bijvoorbeeld:
Ik ben niet naar de verjaardag van mijn vader geweest toen hij 50 werd.
Kate haar schuld. Op de dag dat mijn vader het vierde was het het weekend
van mijn moeder en hadden wij een buurtwandeling. Wij moesten mee
maar konden na de wandeling naar onze vader. Geen probleem. Toen
heeft Kate naar 2 van onze buren (die ook uitgenodigd waren) een mail
gestuurd, of dat ze mijn moeder konden overhalen om ons niet mee
te laten komen met de wandeling. Er stond nog veel meer in de mail
maar dat weet ik niet want mijn moeder heeft daar niet over willen praten.
Een van onze buurvrouwen is daar op in gegaan en heeft geprobeerd ons
te laten komen. De andere die zich niet in het midden wou laten komen,
daarvan werd de uitnodiging meteen ingetrokken. Ze heeft ook toen de
mail aan mijn moeder laten zien. En toen verbood mijn moeder ons naar
de verjaardag te gaan.
De andere buurvrouw, die er op ingegaan is, daar waren we eerst goede
vrienden mee, nu praten we nooit meer.



Dat is weer een stukje uit mijn leven
xxxRosan