Stress en irritaties

Jullie kennen het vast wel... Een weekje met ontzettend veel stress. Of meer weken. Deze week was dan ook echt zo'n week voor mij.

Het begon dinsdag, ik had een tentamen, wiscat, de landelijke rekentoets voor de pabostudenten. Abstracte vakken zoals rekenen en wiskunde liggen me wel goed, dus met vertrouwen ging ik de toets in. Ik was niet naar de rekenlessen gegaan (verschrikkelijke docent en inhoudelijk had het voor mij geen toegevoegde waarde) en had enkel het theorieboekje doorgenomen. Voor mijn idee wist ik het allemaal wel en zou het wel goed komen. Dus het was dinsdag en ik had die rekentoets. Ik had van te voren voor de zekerheid maar mijn Ritalin ingenomen, achteraf maar goed ook. De toets begon met 15 hoofdrekenvragen, gingen me goed af. Vervolgd door 45 gewone rekenragen, maar daar ging het mis. Deze rekentoets laatste aan aan je niveau, dus maak je de vraag goed ga je een niveau omhoog, maak je een fout ga je een niveau omlaag. Ik was zo'n vijf vragen verder en kreeg niet normaal moeilijke vragen. Verder hadden we bij sommige vragen een rekenmachine op de computer, maar de pi deed het bij mij en bij enkele andere leerlingen niet. Ik zat helemaal voor in de klas, recht voor de surveillanten en naast een mega zoemend apparaat. Het gevolg: compleet afgeleid, geïrriteerd door het gevoel dat surveillanten mee aan het kijken waren en enorm gestresst door de moeilijkheidsgraad van de vragen. Ik was bij vraag 25 (oftewel vraag 9 na het hoofdrekenen), en toen was de helft van de tijd er alweer op, ik moest er nog 35!! Nu heb ik recht op extra tijd, maar stomweg was ik nog te lui geweest om extra tijd aan te vragen. Dus ik schoot zo erg in de stress dat ik voor het eerst in lange tijd weer een blackout kreeg. Ik was als langste bezig en zat alleen nog met surveillanten, een vriendin en een ander klasgenootje in de klas. En ja, toen kwamen de tranen. Diezelfde middag nog, op advies van de surveillanten, mijn slb'er een mail gestuurd over alles wat mis was gegaan tijdens de toets.

Vervolgens kwam ik thuis, checkte mijn app en zag dat klasgenoten (zoals gewoonlijk) aan het praten waren over hoe de toets was gegaan. Ik zei dat ik hem moeilijk vond, dat zeker de helft me niet is gelukt. Vervolgens kreeg ik naar mijn kop geslingerd: 'Had je maar naar de rekenlessen moeten komen.' en 'Hoe kun je nou zoveel fout hebben, dan heeft het niks met de moeilijkheidsgraad van de toets te maken, dat komt door jou.'. Dus ik was er helemaal klaar mee. Ik ben uit de klassenapp gegaan (wat natuurlijk ook weer reacties oplevert, negatief en positief) en heb mijn slb'er weer een mail erachteraan gestuurd.

Volgende dag open ik mijn mail, een mail van mijn slb'er: 'Hoi Eline, als eerste gefeliciteerd met het behalen van de wiscat en met de vrijstelling voor basale gecijferdheid.'. Had ik dus gewoon een 9,8 voor de rekentoets gehaald, maar ik heb werkelijk geen idee hoe het mogelijk was. Hij vond ook dat er iets gedaan moest worden met wat er was gebeurd op de klassenapp en stelde voor het bespreekbaar te maken. Ik ben daar eigenlijk nog niet op ingegaan, wist het zelf ook niet zo goed, en nog steeds niet.

Vrijdag had ik de volgende tentamen, namelijk praktische taaldidactiek voor het basisonderwijs. Eigenlijk was ik best laat begonnen met het leren, dus ik was weer gestresst. Ik had de toets, was klaar en zag 49/60 staan. Oftewel, die toets heb ik binnen (gehaald vanaf 42/60 punten)! Daar was ik wel heel blij mee, want vrijwel iedereen was gezakt voor die toets. Heerlijk dat ik gewoon nog geen enkele herkansing heb moeten doen.

Weekend kwam eraan, en weekenden zijn vaak druk. Post bezorgen, huis schoonmaken, studeren, werken aan stageopdrachten en afspreken met mijn vriend. Nu was ik al gestresst omdat ik nog veel te doen had, kwam er ook nog bij op dat ik merkte dat ik deze maand niet uitkwam met de kosten voor m'n paard. Dus ik gestresst to the max. En als ik gestresst ben dan raak ik heel makkelijk geïrriteerd en word ik dus heel vervelend. Dan snauw ik op alles en iedereen en wil ik alleen maar met m rust gelaten worden. Gaat dus niet goed samen als je vriend er ook is, ik heb het zo erg op hem af zitten reageren en voel me er echt rot en schuldig door.

Moesten we uiterlijk 23:59 een verslag af hebben voor een vak van de afgelopen periode. Ik gestresst, mega druk (ook voor stage waarvoor ik nog veel t doen had). Dus toen mijn groepsgenoten me de doodnormale vraag stelden of ik mijn deel in orde wilde maken, heb ik lelijk zitten doen naar ze. Ik was zo gestresst dat ik dit er even niet ook nog bij kon hebben, het was gewoon echt het verkeerde moment. En ja, ook daarover voel ik me een lul. En als kers op de taart krijg ik te horen dat twee klasgenoten met de studie stoppen, waaronder één vriend van me.

Dus hoe dan ook, een week met stress, irritaties en een niet-zo'n-leuke-Eline. Laten we hopen dat het morgen weer t doen is. Mijn ogen vallen al dicht en ik zie net dat ik nog ongeveer vijf uur heb om te slapen. Dus ik ben er nogal moe van.

Laten we duimen voor een beter weekje. Bye MD'ers, bye.