Stupid drunk face

Lief dagboek,

Urg... gisteravond kwam mijn vader niet echt laat thuis, maar wel zo lekker dronken. Of niet echt, ik heb eigenlijk geen idee. Dat is niet mijn afdeling.
Maar gewoon... de manier hoe hij kijkt. Hoe hij praat. Hoe hij doet. Opeens heeft hij commentaar op wat voor film we kijken. Dat was Men In Black. Zo van: die is te eng, doe even normaal. Whahaa, dan wil hij vast niet weten welke (horror) films 'k gezien heb.... ik bedoel... normaal is hij niet eens aanspreekbaar! En dan wordt ik boos. Dan zegt hij weer: "Hè?" Terwijl niemand wat zei.

Zo gaat het nou vanaf donderdag tot en met zondag. Hij komt altijd laat thuis van het werk, is chagrijnig en dus niet aanspreekbaar, en wil alleen maar op de bank liggen. We hebben maar 1 bank, wat dus betekent dat wij wel wat anders kunnen doen. En vrijdag tot en met zondag ligt hij bijna de hele dag op bed.

We zijn ook nooit echt een gezin geweest, denk ik. We hebben weinig met z'n allen aan tafel gezeten. Eten enzo. Iedereen at meestal apart. Dus soms was ik best wel eenzaam ja. Niemand die je, mocht ik hopen, goed kende waar je mee kon praten.
Maar mijn moeder is gewoon het liefste mens op aarde. En zij verdient zo veel meer... zij geeft zoveel en krijgt niks terug. Ben ook een hele poos een probleem geweest.
Toen mijn beste vriendin in groep 8 mij, zeg maar, half liet stikken. We waren ook bezig met een verbouwing in ons huis. Ik heb toen geschreeuwd, gejankt dat ik dood wou. Was zo alleen, want we woonden toen voor een poosje in een klein studentenhuisje van mijn tante met één slaapkamer. Aan de andere kant van onze stad. En alle aandacht ging altijd naar mijn broertje. Zo van: ach, die Sabine. Dat lieve meisje... Iedereen liet mij in de steek. Wat is er toch met mij? Dat is denk ik ook een zwak plek van mij. Als ik het vijfde wiel aan het wagen ben.

Maar nu heb ik het geaccepteerd. Alleen zijn. Het is oké. I'm better off alone. Tja, het hoefde niet zo te zijn. Maar op school is het natuurlijk anders. Ben niet echt een loner, maar soms WIL ik het zijn. Soms vinden het mensen heel raar als ik alleen zit en met mijn rug naar de klas zit en uit het raam zit te kijken ofzo. Niet als we les hebben hoor. Maar gewoon... lekker wegdromen.

Ach en die man... the man with the two faces...

Liefs,
Sabine

Ps: Best wel lang, maar het moest eruit! Dit is de eerste keer in mijn hele leven dat het eruit laat. Voel me nou goed hoor! Alleen ben bang dat alles weer als een kaartenhuis inelkaar stort...