nu wel weer wat beter.
't punt is
Ik ben boos op mezefl
Heel boos
hoe kon ik nou zo mijn hoofd verliezen?
Hoe kon ik nou denken dat t goed zou gaan? Dat t zou lukken en dat ik t aan zou kunnen?
Ben boos op mezelf,
Ik weet dat ik wijsheid heb (zonder arrogantie)
Ik weet dat ik tot op bepaalde hoogte vermogens heb om anderen te helpen. Maar ik wil altijd hoger, nog hoger, nog beter en nog sterker. Meer van mezelf eisen, nooit is het genoeg.
nooit denk ik: goed zo, mooi, t hoeft niet beter. Eigenlijk wil ik altijd hoger scoren dan ik zelf al heb gehaald. Hoeveel moeite het me ook kost. Alleen bij handelingsdelen op school dan
maar daar heb ik t eigenlijk niet over.
Ik vertel anderen altijd dat ze zichzelf moeten vergeven, niet eeuwig boos moeten blijven op zichzelf. En nu ben ik zo laaiend op mezefl gewoon. Ik ben nu wel wat rustiger, maar ik weet niet of ik mezelf zo één twee drie kan vergeven voor t verliezen van mijn ratio en alleen op gevoel afging...
Op dromen en hopen...
Nooit meer
Nooit meer zal ik ZO stom zijn om mijn eigen dromen aan diggelen te gooien.
Nouja
T komt wel goed
Ik leer ervan
Nieuw leermoment; onderschat jezelf niet, maar overschatten is ook geen goeie zaak. Eis niet teveel van jezelf, het komt allemaal wel, stapje voor stapje.
Maar toch eis ik altijd meer... niet van anderen, van mezelf